28 februari 2017

De Kruikenzeiker: D’n Opstoet, gezellige bron van ergernis

D’n Opstoet; al jaren mijn hoogtepunt tijdens carnaval. Met vrienden bier drinken, klagen, dansen, lachen en waoges kijken. Ieder jaar volgen we hetzelfde ritueel. We rijden dezelfde route naar de stad en nemen al jarenlang plaats op dezelfde plek in de St. Josephstraat.

Waarom daar? Nou, omdat daar een groep mensen is, die ieder jaar een ontzettend gezellig feest neerzet. Dit jaar heette het feest Pablo’s Èscobar en het was weer keurig verzorgd met koud bier (8 bier voor 10 euro) en voldoende plaskruizen en chemische toiletten. We stonden nog maar net met een koude gele in de hand of de optocht begon al. Je kent het wel, reclamewerk. De echte wagens kwamen redelijk snel. Ik keek altijd met een schuin oog richting optochten als in Den Bosch of Prinsenbeek en die wagens leken toch echt veel groter en mooier dan hier. Dit jaar hoefde dat echter niet. Het niveau qua carnavalswagens lag hoog dit jaar.

Geschreven door: De Kruikenzeiker

D’n Opstoet

Vraag me niet naar de namen van de goeie carnavalsverenigingen. Ik was teveel bezig met lauwen, laache en daansen. Dat is namelijk carnaval. Leuk, gezellig. Erg opmerkelijk dus dat er een carnavalsvereniging, die een prima wagen gemaakt hadden, naast die wagen liep alsof ze naast de kist van een familielid liepen. Het waren echt dodelijke blikken. CV de Kappesientjes, jullie hadden een prima wagen, er mag gelachen worden! Verder waren er weer de gebruikelijke zuipkroegen op wielen met oorverdovende dancemuziek. Ik heb er nooit het idee van begrepen. M’n maat Tonnie Tesla zag groen van woede. Die moest eerst al tegengehouden worden bij de commerciële stoet (‘against modern opstoet!’ riep hij steeds) maar nu zag hij iemand op zo’n zuipkeet cola drinken. ‘Freeway-cola gajes!’ riep hij terwijl hij de wagen wilde bestormen. ‘Met carnaval drink je bier! ‘ Tjah, Tonnie is een man van principes. M’n aandere maot, Bobby Bosch, moesten we ook tegenhouden toen een oude bekende van hem langskwam. Vorig jaar deed een meens mee en die spoot bij wijze van ‘grap’ poepspray op zijn nieuwe Kruikensjaal. Kwaod dettie was! De sjaal stonk er nou nog naar. En dit jaar deed diejen schèèle joekel weer mee. We hebben mee vèèf man Bobby in bedwang gehouden anders had ‘ie ‘m zeker op zunne tebbes geslaogen. We gaven hem een pilske en hij kwam weer een beetje tot rust.

Het bier vloeide rijkelijk en het werd drukker en gezelliger bij Pablo’s Èscobar. Hoe meer je drinkt, hoe leuker d’n Opstoet is. Al zijn er ieder jaar weer droevig slechte woordgrappen of mensen die echt nergens op slaan. Dieptepunt vond ik de heren van ‘Drie keer niks’. Volgens mij doen die ieder jaar mee met hetzelfde ‘grapje’. Maar als je echt niks nieuws kunt verzinnen, doe dan inderdaad maar 3 keer niks en ga lekker langs de kant staan. Nee, zulke flauwe zooi is niet aan ons besteed. Als we weer zoiets voorbij zagen komen gingen we bier halen, of de aanwezige Alexander Klöpping look-a-like lastig vallen.

D’r is echter iets waar ik me iedere carnaval weer kapot aan erger. Waar niet tegenop te drinken valt. Het zijn die verschrikkelijke brassbands. Wat is er mis met een ouderwets blaaskapel? Brassbands bestaan uit blanke 40-plussers die zich in Caribische sferen wanen doordat ze tegelijk op exotisch klinkende trommel rammen. Het is een soort muzikaal line-dancen. BAM-BAM-BAMBAM-BAM-BADADADAM-BAM. En het gaat maar door. Een onvrijwillig stukje gehoorbeschadiging. Het is vaste prik tijdens de optocht. Verschrikkelijk. En zelf hebben ze gehoorbescherming in. Volgend jaar loop ik ook mee en schijn ik bij iedereen met laserpennen in de ogen. En dan draag ik zelf een lasbril.

Hoogtepunten:

Veel wagens waren echt heel mooi. En het feestje in de St. Josephstraat was fantastisch. Zonder enige wanklank met vele (toch vooral) jongeren een enorm feest bouwen. Het was echt gezellig. Na de optocht kwam er een grote kar voorrijden met een muziekinstallatie en dancemuziek. Het heeft niks met carnaval te maken maar het was gezellig. Volgend jaar ben ik er gewoon weer.