Zo na de zomer ligt m’n hele zolder vol met knuffels, m’n kelder vol met wijnballen en de garage vol met gourmetstellen, mini-motors en andere apparaten. Ik ben dan 10 dagen helemaal los gegaan op de kermis en moet dan nog maanden zonder dit fantastische evenement doen. Maar dit jaar hoef ik de kermiskriebels niet een jaar lang te onderdrukken. Tilburg heeft vanaf nu namelijk een Winterkermis. Kermis in de winter, werkt dat een beetje?
Door: De Kruikenzeiker
De opening van de Winterkermis was op woensdag 21 december en viel, heel toevallig, gelijk met de start van de winter. Leuk gepland hoor, gemeente Tilburg. Maar had goddomme efkes naar de weersvoorspelling gekeken. Nou stuurde Tilburg.com men door de stromende zeikregen naar de stad. Toen had ik eigenlijk al himmel geen zin meer in een ritje in d’n zweef. Zijn we maar de kroeg ingedoken. En daar ontdekten we de ware kracht van de winterkermis.
Want we stapten als verzopen dakhaozen Café Slagroom aan het Piusplein binnen. Daar pakten we een overheerlijke La Trappe Quadrupel Oak Aged (echt een aanrader). En terwijl we zaten te genieten, en te bakkeleien over de fantastische smaak keken we naar buiten. En buiten zagen we de lichtjes van een zweefmolen en van zo’n gokkraam mee van die schuiven waar ge 100 euro uitgeeft en naar huis gaat met 2 aanstekers. Die lichtjes zorgden toch voor sfeer. Erg bedrijvig was het vanwege het weer dus niet, maar het was ontzettend leuk om naar te kijken.
Kamelenracen op de Paleisring
Na flink wat Trappisten stikte het ons allemaal niks meer en gingen we gewoon door de regen de attracties bekijken. Dat waren er niet veel. Dat moet ik zeggen. Het is geen echte grote kermis zoals je gewend bent. Het is kleinschalig en vrij klassiek. Een gebakskraam, een schiettent, grèèpers, schuivers en… EEN KAMELENRACE. En dan wordt deze jongen blij he.
Een droom kwam uit, ik had voor even gewoon m’n eigen kamelenrace aan de Paleisring. Want er was natuurlijk geen hond op straat behalve ik, Tonnie (die ge nog kent van de oliebollentest) en Pierre Bakker. We gingen zitten en mochten nog even oefenen. De exploitant onderwierp ons aan een fotoshoot waar we om vroegen en ondertussen merkte ik dat ik een betere vorm had dan afgelopen zomer. Ik rolde de rode bal herhaaldelijk in het rode gat. Maar als gerenommeerd voetbalblogger weet ik natuurlijk dat de prijzen pas aan het eind van de rit verdeeld worden. Waar Pierre het vrij aardig deed en goed uit de startblokken kwam, maakte Tonnie zijn debuut op de kameel. Dat deed hij niet erg goed. Maar hoe goed Pierre het ook deed, hij was niet opgewassen tegen de Kamelenzeiker. Ik stootte in 1 klap door naar de overwinning. Ik had gewonnen. Mijn vreugdekreet galmde over de Paleisring en was naar verluidt tot ver in de Blaak te horen. En dan meude kiezen uit al die prijzen. Maar ik als fan van de kamelenrace wist het allang: Ik koos de officiële Kamelenrace-pet.
Schieten voor neppistolen
Met deze mooie oranje truckerspet op de kop gingen we naar de buren. Een schiettent. Het schieten ging vrij aardig en ik kreeg 7 punten overhandigd. Munne maot Tonnie kan beter schieten dan kamelenracen en schoot alsof z’n leven er vanaf hing. Hij kreeg 10 punten overhandigd. Beiden kozen we voor 7 punten een namaakpistool met kogeltjes. Tonnie viet er nog 2 aanstekers met naakte vrouwen bij. Da vèènt ie leuk jongen, die Tonnie. Met de namaakpistolen in onze binnenzak (ik vraag me wel af of dit gewoon legaal is?) begaven we ons weer richting de kroegen waar we bij de Polly Magoo terechtkwamen in een kerstfeest waar wij zo’n beetje de enige waren zonder foute kersttrui. Het paste perfect in de sfeer van de winterkermis. Want de winterkermis is niet een evenement waar je naartoe gaat puur voor de attracties. Je gaat er naartoe als je gaat shoppen, of als je lekker gaat borrelen in één van de gezellige cafés van Tilburg, of als je op stap gaat. En als het weer dan ook wat beter wordt dan het herfstweer op deze bewuste woensdagavond, weet ik zeker dat deze winterkermis een enorm succes gaat zijn!
