Een hip pand, lokale samenwerkingen en nieuwe producten: ondernemende advocaten veranderen koers van VDT

VDT

Veel gelijkenissen hebben ze: Maurice Holtackers en Leonard Bijlsma. Beiden ruilden ze op 18-jarige leeftijd hun geboortegrond in voor Tilburg en beiden zijn ze nooit meer weggegaan. Beiden studeerden ze rechten en beiden riepen ze tijdens de studie heel hard dat ze nooit advocaat wilden worden. En nu staan ze hier: beiden als partner bij VDT Advocaten. Het is dan ook niet gek dat ze een goed team vormen. De afgelopen jaren werkten Maurice en Leonard hard aan wat zij de turn around van VDT noemen: een nieuwe bedrijfsstructuur, nieuwe producten, meer samenwerkingen en een gloednieuw, hip pand.

Foto’s: Jules van Iperen

Maurice werkt al bijna twintig jaar bij VDT en is sinds 2008 partner. Na zijn studie wist hij eigenlijk niet zo goed wat hij wilde, want de advocatuur vond hij veel te traditioneel en hiërarchisch. Tot hij een kop koffie dronk met Paul van Dijk, oprichter van VDT. “Dat klikte heel goed. Er was veel ruimte voor humor en plezier, maar zonder afbreuk aan kwaliteit. En dat paste bij mij. Dat traditionele beeld dat ik van de advocatuur had, was hier helemaal niet aanwezig.”

Leonard, die iets meer dan twee jaar bij VDT werkt, beaamt de open VDT-cultuur. “De sfeer is gemoedelijk. Als ik midden in de nacht Maurice bel, en hij hoort het, zal hij altijd opnemen. Wij zijn er echt voor elkaar.”

‘Ik mocht gigantisch mijn gang gaan’

Dat Leonard zich thuis voelt bij VDT, blijkt wel. Het zit niet in zijn aard om het van de daken te schreeuwen, maar pasgeleden werd hij officieel benoemd tot partner. Een opmerkelijk stap in coronatijden? “Niemand kan mij nog verwijten dat ik geen risico durf te nemen,” lacht Leonard. “Maar nee, ik heb er nooit over getwijfeld. Enerzijds omdat ik overtuigd ben van de visie die we hebben en anderzijds omdat ik het volste vertrouwen heb in de andere partners.”

Vanaf het eerste moment dat Leonard binnenkwam bij VDT heeft hij de ruimte gekregen om creatief en ondernemend te zijn. “Sterker nog: het werd echt gestimuleerd. Ik mocht gigantisch mijn gang gaan. Gevoelsmatig ben ik vanaf seconde één onderdeel geweest van de besluitvorming. Waardoor er, nu ik officieel mede-eigenaar ben, niet zoveel verandert. Al voelt het heel fijn dat het nu officieel is.”

Het feit dat Leonard vanaf de eerste seconde werd betrokken bij de strategie, koers en besluitvorming, had ook te maken met het pad dat VDT sinds 2016 aan het bewandelen is. Maurice: “Wij wilden het anders gaan doen dan alle andere advocatenkantoren. Zo wilden we ons meer richten op preventieve advocatuur door het ontwikkelen van juridische ontzorgingsproducten en zijn we gaan werken in teams. We hebben vanaf 2016 een turn around van de hele organisatie in gang gezet. Leonard is creatief, wil dingen veranderen. En dat hebben wij echt omarmd.”

VDT

De turn around

En die turn around, die is over de hele linie doorgezet. Zo is er geïnvesteerd in ‘preventieve producten’ die voor een vaste prijs in de markt worden gezet. Dat wil zeggen: zorgen dat bedrijven de juridische zaken op orde hebben en niet pas aankloppen als er al problemen zijn. Daarnaast is de hele bedrijfsstructuur op de schop gegaan. Leonard: “We zijn bijvoorbeeld gaan werken met teamtargets, waardoor we echt de juiste persoon op de juiste klus kunnen zetten. Je maakt daardoor gebruik van de sterke kanten van je collega’s, je doet meer werk wat je leuk vindt en je zit beter in je vel.” Maurice vult aan: “Eigenlijk hebben we alle heilige huisjes omver getrapt en zijn we vanuit een andere filosofie de advocatuur gaan bedrijven.”

En wat VDT ook meer is gaan doen: onderdeel worden van de stad en de samenwerking met andere partijen opzoeken. “Tegenwoordig kan je het allemaal niet meer alleen doen. Je zal moeten samenwerken. Ik heb echt de ruimte gekregen om allerhande samenwerkingen op te zoeken. De wil om samen te werken, is wel iets dat ons onderscheidt,” aldus Leonard.

Prachtig pand op een centrale locatie

Sowieso mag de advocatuur wel wat moderner, frisser en losser, vinden de heren. Het pand waarin VDT tot voor kort gevestigd zat, paste dan ook niet bij die filosofie. In juni is VDT – samen met een aantal andere bedrijven – verhuisd naar het Vormenrijk: een gloednieuwe business hotspot tegenover het Spoorpark. Leonard: “We zitten nu op een locatie die iedereen aanspreekt, een plek die aantrekkelijk is voor zowel klanten als professionals en waar we mensen kunnen verbinden.”

En vooral dat laatste is een belangrijk onderdeel van de nieuwe koers die VDT aan het bevaren is. “Zo is er bijvoorbeeld een werkcafé gecreëerd waar gezamenlijk geluncht wordt, presentaties worden gegeven, je met je laptop kunt werken of waar we met klanten, vrienden of collega’s op vrijdagmiddag borrelen. Wij willen die verbindende factor zijn.”

Leonard: “Er zijn zelfs al mensen geweest die kwamen vragen hoe laat de lunchroom openging. En daar word ik dus zielsgelukkig van! Want als je bij een advocatenkantoor komt vragen wanneer de ‘lunchroom’ opengaat, dan hebben we exact teweeggebracht wat we wilden.”

VDT

‘Wij zijn ook gewoon een bedrijf’

Want die toegankelijkheid is waar VDT echt voor gaat. Maurice: “Mensen hebben vaak een heel traditioneel en afstandelijk beeld van de advocatuur, maar uiteindelijk zijn wij ook gewoon een modern bedrijf en lopen we tegen dezelfde problemen aan als andere ondernemers. We willen ondernemers de toegevoegde waarde van de advocatuur laten ervaren zonder zich zorgen te hoeven maken over onvoorspelbare kosten. En dat willen we laten merken. Wij zijn dan ook geen traditionele  advocaten, maar meer juridische bedrijfsstrategen.” Leonard: “We proberen drempelverlagend te zijn, veel in gesprek te gaan met andere ondernemers. Gewoon om te kijken of we elkaar kunnen helpen.”

Gelukkig leent de ondernemerscultuur in Tilburg, volgens Maurice en Leonard, zich daar erg goed voor. “Ondernemen in Tilburg is heel prettig en sociaal,” vertelt Maurice. “Ik denk dat ondernemers hier echt voor elkaar klaarstaan, elkaar iets gunnen.” Leonard: “Het is een groot dorp, ons kent ons. En ook: ben trots op wat je doet, maar je hoeft het niet van de daken te schreeuwen. Daarin zie ik ook veel gelijkenissen tussen VDT en de stad.”