Op 14 september 2012 speelde Løf tegen De Landrotten in Café Joris op het Puisplein in Tilburg. De twee teams speelden een wedstrijd theatersport, twee teams gevormd uit Theatersportvereniging Rataplan. Tijdens een theatersportwedstrijd spelen twee teams bepaalde games, games zoals bekend van het tv-programma De Lama’s. Dit betekent dat de spelers een uitdaging krijgen, zelf informatie van het publiek vragen en aan de hand daarvan zelf een scène improviseren. Het beloofde een spannende wedstrijd te worden, Rataplan had hun beste spelers ingezet.
Café Joris
De locatie voor de wedstrijd is Café Joris. Bij het betreden van het gezellig uitziende bruin café zijn de spelers al aan het oefenen. Even lijkt het alsof ze al begonnen zijn. Maar nee, het is wachten op Joris, de eigenaar van de locatie. Joris arriveert al snel en opent de wedstrijd: “Welkom in Café Joris, op de avond dat Løf en De Landrotten tegen elkaar spelen. Een vriendschappelijke wedstrijd, gespeeld op het open podium dat ik beschikbaar stel, hier in Café Joris. Let the game begin!”
‘Wij schaffen buitenland af!’
De Landrotten zetten meteen een stoer lied in. Zij zijn De Landrotten en dat blijkt uit hun openingslied. Løf zet het op een andere manier in. Hun openingslied bestaat alleen uit het woordje ‘oeh’. Toch knap, een goede opening neer zetten, terwijl je maar één woord gebruikt. Al snel is het tijd voor de ‘aller-slechtste’. Harm-Jan Neutel toont de aller-slechtste vuilnisman. Als homoseksueel laat hij zien hoe vies hij voor al het vuil is. De eerste lach is bij het publiek ontfutseld. Het publiek lacht ook nog om een citaat van de aller-slechtste politicus: “Wij, wij, wij schaffen het buitenland af!” En dan gaat de wedstrijd echt beginnen, jammer, de aller-slechtste had best nog even door mogen gaan, een game om geen genoeg van te krijgen.
‘Ik daag jullie uit voor een scène met minimaal één vrouw’
Een theatersportwedstrijd, zoals gewoonlijk vliegen de uitdagingen je om de oren. Løf geeft de tegenpartij een wel heel moeilijke uitdaging. Jeroen Tessers: “Ik daag jullie uit voor een scène met minimaal 1 vrouw.” Oeps, De Landrotten bestaat uit alleen mannen, een uitdaging die Løf met twee vrouwelijke teams met gemak zal winnen. Het is meteen de vraag hoe De Landrotten deze game in gaan zetten. Løf maakt het zichzelf gelukkig ook niet gemakkelijk, ze spelen een woordenwisseling, die wel heel letterlijk genomen mag worden. Men neme 3 spelers. Twee spelers spelen de scène, maar elke speler moet woord om woord met de derde speler de zinnen produceren. Het eindigt in een scène waarin zelfs het ha-ha-ha gedeeld wordt door 2 spelers. Leuk, de rozen vliegen al snel richting de spelers. Nu komt de echte uitdaging, wat doen De Landrotten? Ze hebben immers geen vrouw in hun team! Het wordt een niet bestaand sprookje met een wit paard, elfje en kabouter. Het sprookje draait om een kus. Het wordt een bijzonder sprookje, de heren hebben dan geen vrouw beschikbaar, maar wel een wit paard dat jaloers is op de prins die altijd met de mooie vrouwen mag kussen. Hij wil ook wel eens! Helaas hebben De Landrotten de game niet gewonnen, maar ze hebben hun best gedaan, en het sprookje op een geheel eigen en onverwachte wijze aangekleed.
Speler uit onverwachte hoek
Al snel blijkt dat de teams iemand uit het publiek nodig hebben voor een gezamenlijke game. Een jongen, erg verlegen, wordt uit het publiek gehaald en op het podium op een stoel gezet. De spelers gaan een lied zingen over de eerste date. Mocht het volgens de jongen uit het publiek niet zo gegaan zijn, dan drukt hij op de zoemer en gaat de andere speler verder, alleen zingt die dan iets totaal anders. Het blijkt een bijzondere date te zijn geweest, man en vrouw hadden stijve tepels, vrouw viel, man liet haar liggen en ze was bloedmooi. Het mooiste was het gezicht van de jongen uit het publiek, het was duidelijk dat hij zijn voorgedragen date of wel of niet zag zitten. Een scène met een onverwachte speler!
Positief eind
Na vele scènes, waar toch de nodige drama in voorkwam, is het tijd voor een positief einde. En dat wordt gedaan door de Briefjesgame. Een game dat menigeen kent van de Lama’s. Een aantal spelers gaat buiten gehoorsafstand staan en op een aantal briefjes worden uitspraken en quotes geschreven die gevraagd worden aan het publiek. De spelers gaan een scène spelen, pakken ondertussen een briefje en lezen de zin die daarop staat meteen voor. ‘Hey, maar jij gaat toch bier voor mij tappen?’ En een beter einde konden ze niet hebben, de barman van Café Joris stond al klaar!
Meer weten?
Wil je meer weten of zelf gaan spelen? Kijk dan snel op www.rataplantilburg.nl, doe een kijkles mee en wie weet sta jij binnenkort ook wel te schitteren tijdens een van de wedstrijden!
Geschreven door Tilburg.com stagiaire Diana van Eynde
