Als inwoner van Tilburg heb ik altijd gedacht: “Tilburg voelt als mijn stadje, het is er gezellig, maar de stad is niet bepaald een traktatie voor het oog.” Toen laatst iemand me vroeg: “Hoe goed ken je de stad eigenlijk echt?”, bedacht ik me dat ik vaak niet verder kom dan het centrum, de Spoorzone, het Dwaalgebied, de Piushaven en zo nu en dan de Korvel. En ja, als ik er dan over nadenk, waar is mijn oordeel dan eigenlijk op gebaseerd? Daarom besloot ik, als fotografe in opleiding, met mijn camera op pad te gaan met een missie! Het tegendeel bewijzen; Tilburg is wél mooi!
Foto’s en blog door: Amy Verspaandonk
Het idee is om de plekjes in Tilburg die ik al ken en waar ik van hou, vast te leggen. Maar ook de mooie plekjes waar ik zelf nog nooit ben geweest. Om nou zonder plan de stad in te gaan en eindeloos wat rond te dwalen lijkt me geen handig idee. Dus ik doe wat research en vraag mensen om me heen, vrienden en familie woonachtig in Tilburg, naar de plekjes die zij mooi vinden in de stad.
De Hasselte Kapel
’s Ochtends rijd ik met mijn camera in de aanslag naar het eerste voor mij nog onbekende plekje; de Hasseltse kapel in de Tilburgse wijk, zoals de naam het al doet vermoeden, Hasselt. Het rustieke straatje ernaar toe, het Hasseltplein met zijn kinderkopjes, voelt al heel anders aan dan de rest van de wijk eromheen. De kapel is het oudste religieuze monument van Tilburg heb ik me laten vertellen. En naast religieuze doeleinden vinden er ook culturele activiteiten plaats en worden er kleinschalige en intieme concertjes gegeven. De zon staat nog vrij laag die ochtend en steekt bijna als een aureool achter het schattige bedehuisje uit. Het is een prachtig en vredig plekje met een heel klein parkje eromheen. Het voelt alsof je even terug gaat in de tijd.
Legale graffiti
Dan is het tijd voor wat anders. Zo heeft Tilburg namelijk ook nog voor mij onbekende toffe urban locaties met street art en graffiti. Zoals bijvoorbeeld in het Westerpark waar graffiti legaal is. Ik wandel langs fonteinen en passeer mensen die hun hond uitlaten. Ik loop een stukje verder een trapje af waar ik halverwege blijf staan en rechts van me naar het muurtje kijk waar Joep van Gassel (urban artist) zijn graffiti/muurschildering heeft achtergelaten; ‘Simorgh – 30 vogels’ vernoemd naar een perzisch gedicht uit de 12e eeuw. Een prachtig fel gekleurd grafisch patroon van 30 vogels, met daarachter een mooi verhaal wat ik later op zijn website lees. Het trapje mondt uit op een plein met een schommel en wat andere speeltoestellen en geeft uitzicht op een lange muur vol kleurrijke graffiti, waar street art kunstenaars hun creatieve ideeën kunnen uiten, maar waar ook regelmatig street art workshops worden gegeven.
’t Goirke
Van het Westerpark ga ik door naar ’t Goirke en loop langs prachtige monumentale herenhuizen, kroegen met oude geveltjes, de Goirkse kerk en het TextielMuseum. Als ik door de Goirkestraat loop, zie ik twee jongens uit de voordeur stappen en zich klaar maken voor hun krantenwijk. Terwijl ik de omgeving in me opneem, besluit ik dat ik zin heb in een stukje stadsgroen.
Moerenburg
Ik bel Niels, mijn vriend, en vraag of hij zin heeft om een stukje te gaan wandelen en of Jip (de prettig gestoorde Labrador met diagnose ADHD van zijn broer) ook mee mag. Iemand vertelde me laatst over een klein natuurgebied aan de rand van de stad, waarvan ik het bestaan nog niet wist, Moerenburg. Dus leek het me wel de moeite waard om dat eens te gaan ontdekken. We parkeren de auto en Jip wordt al onrustig. We stappen uit en wandelen een heel eind door de graslanden, bruggetjes over, het bos in. Het is er heerlijk rustig! Waarom kende ik dit nog niet? We laten Jip los en het duurt nog geen minuut of hij heeft het eerste slootje al ontdekt. Met een grote plons duikt hij kopje onder, klautert weer het wandelpad op, schudt zijn vacht uit, om vervolgens een sprintje voor ons uit te trekken. ‘Nou, daar gaat zijn baasje blij mee zijn.’
Tivolipark en het centrum
Terug in het centrum wandel ik door het Tivolipark, ook bekend als de Interpolistuin. Het bescheiden stadsparkje waar ieder voorjaar Hap Stap Festival gehouden wordt, of waar je gezellig kan genieten van een picknick op een zonnige dag. Waar je je in Moerenburg absoluut niet in de stad waant, vertelt hier het grote en moderne Interpolis gebouw wat grenst aan het park, je meteen dat je je midden in de stad begeeft. De strak vormgegeven vijvers, omgeven door grasvelden en het leistenen terras, weerspiegelen het kantoorpand.
Hans de Zwerver
’s Middags loop ik door het centrum en zie een bekend en markant Tilburgs gezicht als ik over de Heuvel loop. Onder aan het standbeeld van Koning Willem II zit een man die niet is weg te denken uit het Tilburgse straatbeeld. Op het moment dat ik hem eigenlijk al ben gepasseerd, bedenk ik me, draai me om en loop terug, recht op de Tilburger af. Ik spreek hem aan, doe een kleine introductie en vertel over de blog die ik aan het schrijven ben over de stad en de daarbij horende foto’s die ik maak. Ik vraag hem of ik een mooi portret van hem zou mogen maken.
“Òòòh jèh des goed hor. Zegt mar hoe ge wilt dèh ik gao zitten.” Uitziend als een Parijse clochard poseert hij voor de camera, leunend tegen het standbeeld.
Terwijl ik fotografeer maken we een praatje en ik vraag hem hoe lang hij al in Tilburg woont. De man vertelt dat hij inmiddels 60 jaar is en dat hij heel wat jaren door de stad gezworven heeft, zich vergreep aan drugs. Maar hij heeft nu een kamer in de stad en aan drugs doet hij niet meer, hij heeft geleerd beter naar zijn lichaam te luisteren, “zoals je dat bij yoga leert” vertelt hij. Maar een pilsje daar is hij nog steeds niet vies van.
Als ik mijn plaatje heb geschoten bedank ik de man voor zijn vriendelijkheid en voor de foto die ik van hem mocht maken. Bijna wil ik weg lopen en dan zeg ik “Wat stom! Ik vergeet helemaal uw naam te vragen.” “Ik ben Hans” zegt hij. Ik schud de man zijn hand. “Ik ben Hans de zwerver, ik stao bekend als de man mee de bril en ’t baordje en altijd un blikske bier in z’n haaand.” Ik bedank Hans de Zwerver nogmaals en wens hem nog een fijne dag.
De Piushaven
Ik loop via de St. Josephstraat richting de Piushaven en maak hier nog wat laatste foto’s. Ik fotografeer vier statige herenhuizen op een rij waar net een groepje jongens voorbij fietst. Aan de andere kant van de Piushaven, aan de Havendijk, leg ik de prachtige muurschildering vast van drie levensgrote dolfijnen op de zijgevel van een duikshop.
Sint Jozefkerk
Moe maar voldaan kom ik aan het einde van de dag thuis, leg mijn camera weg en plof op de bank. Als ’t na een uurtje donker wordt en ik uit het raam kijk zie ik een immens grote maan vanuit de verte naar binnen schijnen. Zonder na te denken pak ik mijn camera en loop naar buiten, richting de Tivoli parkeergarage. Ik loop naar binnen de trap op, tot ik op de bovenste verdieping ben en loop naar buiten het dak op. Net wanneer ik mijn camera uit m’n tas wil halen blijkt de maan al verdwenen achter een dikke wolk. Ah jammer. Ik loop rond op het dak en stop als ik uitkijk op de prachtig verlichte achterzijde van de Sint Jozefkerk. “Oké, misschien wel een erg cliché plaatje van Tilburg” denk ik bij mezelf, maar ik doe het toch. Ik gebruik de rand van de balustrade als statief en schiet een mooie foto. Dat was echt de laatste voor vandaag 🙂
Opnieuw thuiskomend en al camera wegleggend, kijk ik tevreden terug op een dagje toerist in eigen stad en de manier waarop ik het in beeld heb gebracht. Ik ben overtuigd, Tilburg is mooi! Missie geslaagd!
