Door Michael Doove
Slingers, gat in de lucht en rondjes van de zaak! Ik heb gedatet (vertel een taaldocent niet hoe je Engelse werkwoorden vervoegt)! Het was leuk, leerzaam en confronterend. En ik heb er vooralsnog alleen een rekening aan overgehouden, want die betaal je natuurlijk als man. En een vervolgdate!
Laat ik bij het begin beginnen. We hebben elkaar online ontmoet, want je moet toch met je tijd mee gaan. Bovendien kon je voorheen nog wel naar een soort speeddate gaan (je hoorde dan pas seconden van tevoren naar welk tafeltje je moest), maar sinds 1 april kan je alleen nog maar online jouw levenspartner ontmoeten.
Goed, ik vond haar (uit privacyoverwegingen noem ik mijn date haar en zij) bij ons eerste digitale contact al erg punctueel. Ik bedoel, wie spreekt er nu om tien voor half negen af midden in de stad? Met die cityring ben je immers overal binnen no-time, als er geen festival op een kruispunt wordt georganiseerd.
Ik had argwanend kunnen worden, maar liefde maakt blind en ik was blij. “We wonen vlak bij elkaar”, wist ze me in haar openingszin te vertellen. Mooi, dan hoe ik niet zo ver om te fietsen als ik haar thuis breng! Gelukkig kon ik geen woord uitbrengen, laat staan die zin.
Waar ik alleen een verlegen ‘hallo’ uit mijn strot kreeg, kon zij me direct zeggen dat ik helemaal geen 1.83 was. Ehm, oeps, sorry, dan moet ik mij vergist hebben. Dat precieze bleek dus niet alleen op internet troef.
Ze leek het me snel te vergeven. Je vraag immers niet zomaar om een pasfoto van je date. Ik kom op haar nachtkastje terecht! Vanaf daar is het nog maar een kleine stap tot het eeh.. nou ja, je begrijpt wat ik bedoel. “Michael, mag ik even je hand?” Ik gleed van mijn stoel! Figuurlijk gezien ben ik nooit een echte heer geweest (laat er letterlijk gezien geen twijfel over bestaan), en als een vrouw dan zelfs om míjn hand moet vragen komt het natuurlijk helemaal nooit meer goed.
“Dan mag je nu je wijsvinger op het glasplaatje leggen. En je duim. Je andere wijsvinger. En nu je andere duim. Dank je wel. Mag ik je paspoort even? Dan maak ik hem ongeldig. Dank je, dat is dan €50,35.”
Slik. Dit is toch iets anders dan ik verwacht had van mijn online gevonden toekomstige partner.
Na 10 minuten stond ik weer buiten. €50,35 lichter en een blauwtje en niet alleen een gat in de lucht maar ook drie in mijn paspoort rijker. Prijzige dame en pittige tante die er geen doekjes om windt., maar wel een nieuwe afspraak over vijf dagen. Ik ga vaker online gemeentedaten!
Michael Doove begon zijn carrière in Tilburg als geïmporteerde student, om vervolgens niet meer te vertrekken. Inmiddels werkt en blogt hij in en over Tilburg, maar ontdekt hij nog wekelijks nieuwe plekjes en feitjes en probeert hij met regelmaat zijn omgeving ervan te overtuigen dat Tilburg écht wel leuk is!