Foto: Omroep HUMAN
Hij is geboren in Suriname maar voelt zich Tilburgs in hart en nieren. We hebben het over acteur Mandela Wee Wee! In deze rubriek stellen wij hem (0)13 vragen over zijn leven in onze stad, het antiracismeprotest in Tilburg en uiteraard over zijn rol als Romano Tevreden in de bekende misdaadserie Mocro Maffia.
#1: Kun je jezelf even voorstellen?
“Ik heet Mandela Wee Wee. Ik ben vanaf mijn negende getogen in Tilburg, want ik ben in Suriname geboren. Acteren is mijn core business. Op het begin deed ik dat vooral in het theater en gaandeweg steeds meer in films en op TV. Eerst waren dat natuurlijk kleine rolletjes in TV-series zoals Gooische Vrouwen, dat was één van m’n eerste gigs. Later kreeg ik grotere bijrollen, zoals in Penoza. Voorlopig hoogtepunt is toch wel Mocro Maffia, waar ik een echte hoofdrol te pakken had. De laatste jaren ben ik me ook steeds meer als coach aan het ontwikkelen voor acteurs en actrices die willen leren. Ik geef trainingen voor audities of workshops voor organisaties als R-Newt in Tilburg. Ook als maker ben ik me aan het ontwikkelen. Ik wil TV-series gaan maken, dus ik ben bezig met verhalen verzamelen en ideeën uitwerken.”
#2: Wat is de meest bijzondere rol die je ooit hebt gespeeld?
“Als het gaat om TV: met stip Romano in Mocro Maffia. Maar als het gaat om theater, heb ik ooit een hele mooie voorstelling gespeeld, namelijk A Raisin in The Sun. Het gaat over een universeel familiedrama vanuit het perspectief van een Afro-Amerikaans gezin. Het speelt zich af in Zuid-Chicago van de jaren zestig, de tijd van de zwarte burgerrechtenbeweging, The Civil Rights Movement.”
#3: Wat vind je van het personage Romano?
“Romano is een intelligente gast, eigenlijk echt een ondernemer. Als hij zich aan alle regels had gehouden en niet in de onderwereld zou zitten, had hij waarschijnlijk als CEO een multinational geleid. Want dat is in feite wat hij doet in de onderwereld. Uiteraard was ik het niet altijd eens met zijn keuzes. Ik heb wel geprobeerd om te laten zien dat er meer achter hem zat, zoals bijvoorbeeld zijn vaderschap. Niet dat achtervolgd worden met je kind achterin de auto zo’n goed voorbeeld van vaderschap is, haha.”
#4: Hoe was het voor jullie dat de serie zo’n hit werd? Is jouw leven daarna veranderd?
“Dat het een vet verhaal was dat verteld moest worden, dat wisten we allemaal. Maar dat het zó zou opblazen, hadden we niet verwacht. We wisten wel dat mensen heel benieuwd zouden zijn naar het verhaal, want er gebeurde natuurlijk ook veel rondom de échte Mocro Maffia. De serie gaf eigenlijk een soort inkijkje in de onderwereld.”
“Mocro Maffia heeft mij als acteur echt landelijk op de kaart gezet. Dat heeft ook wel deuren geopend: ik kan met jongeren makkelijker verbinden als het gaat om workshops geven. Het heeft me een publieker profiel gegeven. Het is me daar niet om te doen, maar het is wel handig. Ik word ook zeker herkend, maar niet zo crazy als mijn collega’s Mo de Show (Bilal Wahib) en Muis (Oussama Ahammoud) toentertijd, die konden echt nergens komen. Ik word veel nageroepen met: “heeey Romano!” Ook veel ouders die met me op de foto willen voor hun kind. Het is in ieder geval allemaal alleen maar positief.”
#5: Vond je het spannend om in een serie te spelen die gebaseerd is op de werkelijkheid?
“Wij noemen het niet gebaseerd maar geïnspireerd. De personages zijn sowieso niet op de werkelijkheid gebaseerd. Het fictie maken gaf ons ook de meeste vrijheid. Ik denk dat het feit dat de serie zo nauw op de werkelijkheid ligt, ook een reden is voor het succes.”
Spoiler alert! Mocht je de serie nog niet gezien hebben, sla vraag 6 dan even over!
#6: Hoe vond je het om uit de serie geschreven te worden? Je hebt wel een gave exit gemaakt.
“Het was zeker een spectaculaire exit, dat z’n ex het gewoon deed! Het was een mooi einde en ikzelf had er ook vrede mee. Met zulke gasten kan het drie kanten opgaan: in de gevangenis, op de vlucht of dood. Hoelang kun je dat nog rekken?”
#7: In hoeverre lijkt jouw leven op dat van Romano? 😉
“Haha, niet! Ik heb zelf totaal geen criminele achtergrond. Het is grappig hoe mensen schrikken als ze me in het echt ontmoeten, van ‘wow je bent echt heel anders!’ Buiten dat heb ik me natuurlijk wel heel erg in proberen te leven in hem. Ik heb met mensen uit het wereldje gesproken en daarnaast moest ik zelf ook echt naar mijn meest donkere gedachtes gaan.”
#8: Wat is een mooie jeugdherinnering die je hebt in Tilburg?
“Ik heb op basisschool Jeanne d’Arc gezeten en op de middelbare school Paulus Lyceum, dat was echt een vette school. Mavo tot en met VWO, volks, straat, kakkers, alto’s; echt alles zat daar. Dat was voor mij de basis van de maatschappij: het ging allemaal supergoed samen. Die school heeft ook iets betekend voor mijn ontwikkeling als acteur, en dan met name mijn docent van het eerste jaar, Rosemarie Smeets. Zij zei dat ik me moest opgeven voor het jaarlijkse evenement van de school waar je acts uit mocht voeren. Zij zag hoe beweeglijk ik was en benaderde dat op een positieve manier. Zo heeft die ene persoon dan toch het verschil gemaakt. Het leuke is: we hebben nog contact. In 2019 woonde ik in Duitsland voor een musical, daar is ze ook naar komen kijken. Supertof.”
#9: Waarom ben je uiteindelijk toch naar Tilburg teruggekeerd?
“Typisch Tilburgs toch, je komt altijd op één of andere manier terug! Sinds twee jaar woon ik weer vast in Tilburg. Ik wilde sowieso dicht bij vrienden en familie wonen. Daarnaast zag ik hier mogelijkheden en kansen als maker. Dat heeft de doorslag gegeven.”
#10: Waar in Tilburg kom je graag?
“Ik ben niet een hele erge kroegtijger of borrelaar. Áls ik dan ga borrelen, dan ga ik naar The Cat’s Back, een aanrader van Tyrone Tjon-a-loi. Ik haal graag eten bij de TOKO bar in de Nieuwlandsstraat en ik ga graag eten aan de Piushaven. Ik heb ook een keer mogen eten bij Bonheur, dat was ook wel vet voor een keer. Ik vind het Spoorpark nice om te komen, maar ook het gebied waar mijn werkruimte zit, het Duvelhok, vind ik heel mooi. Spoorzone vind ik natuurlijk ook heel gaaf: LocHal is een van mijn favoriete plekken om af te spreken of te werken. Er zijn eigenlijk zoveel fijne plekken. Ik hou van De Pont en van 013, die laatste spreekt voor zich. Vroeger ben ik ook veel uitgegaan in de Studio en in de Phillip, maar inmiddels ben ik niet zo’n stapper meer. Qua events waren vroeger Festival Mundial en de kermis dé events. Tilburg heeft veel events, ze zijn alleen niet allemaal voor mij. Maar ik zou graag een keer naar WOO HAH! festival gaan, daar ben ik benieuwd naar. Heel vet dat we dat hier in Tilburg hebben.”
#11: Hoe zou jij een typische Tilburger omschrijven?
“Oeh, de Tilburger is in eerste instantie laid-back, bescheiden, relaxed maar zeker niet op z’n mondje gevallen. Eigenzinnig, doet dingen op z’n eigen tempo, moment, manier.. Dat heb ik zelf ook heel sterk. Een beetje dat stoute jongetje van de klas. Als je naar Tilburg kijkt, je kunt het mooi vinden of je kunt het lelijk vinden, maar het is allemaal wel typisch Tilburgs! Ook het soort kunst dat je ziet: hoe vreselijk ik dat huis op de rotonde vind, zo prachtig vind ik de LocHal. Dat is typisch.”
#12: Je opende het antiracismeprotest in Tilburg in 2020. Kun je hier iets over vertellen? Hoe kijk je hier op terug?
“Wauw, twee jaar geleden alweer! Ik was gevraagd om het te leiden en heb het inderdaad geopend. Er kwamen meer dan duizend mensen op af. Het was heel vet om te zien hoeveel mensen zich betrokken voelden om er te zijn of iets te zeggen. Wat er ook zo mooi aan was, is dat dit de eerste keer was dat er in Tilburg zo massaal gedemonstreerd werd sinds de textielarbeiders. Heel uniek dus.”
#13: Hoe vind je dat onze stad met zulke bewegingen/protesten omgaat?
“In Brabant gaan ze er anders mee om dan in de Randstad merk ik, daar was racisme al langer een erkend probleem. Er zijn wel steeds meer gesprekken gaande in Tilburg met de juiste intenties, maar het is nog even afwachten in hoeverre dat vorm gaat krijgen. Daar ben ik benieuwd naar. Wat er beter zou kunnen: mensen van kleur op sleutelposities zetten zodat we collectieve stappen kunnen maken.”
