Aan de Katterug vind je al 48 jaar Toko Sin Fa. Bij de toko kun je producten uit verschillende eetculturen kopen. Je kunt kiezen tussen allerlei smaken bamisoep, verschillende soorten sambal en zelfs de fijnste producten voor je haar! Daarnaast is het een plek waar mensen zich thuis voelen. Wij spraken met de neven Daniël en Wouter Mallien, die samen eigenaar zijn van de toko. Ben je benieuwd? Lees snel verder.
Foto’s: Jules van Iperen.
#1: Hoe zijn jullie bij Toko Sin Fa terecht gekomen?
Daniël: “Mijn vader heeft Toko Sin Fa veertien jaar geleden overgenomen. Ik ben negen jaar geleden in de zaak gestapt en drie jaar later kwam Wouter erbij.”
Wouter: “2,5 jaar geleden vroeg Daniël of ik samen met hem de toko wilde runnen. Daar moest ik even over nadenken, maar het leek me wel wat. Toen hebben we de zaak officieel van Fons Mallien, mijn oom en Daniël zijn vader, overgenomen.”
#2: Kunnen jullie iets vertellen over het Toko Sin Fa-team?
Wouter: “In Tilburg zijn we met zijn zevenen. In het filiaal in Den Bosch hebben we een fulltimer en twee parttimers. Onze neef Leslie runt de toko in Den Bosch sinds januari vorig jaar. We doen dit samen als familie. Ons neefje, Lennon, werkt hier ook, dat is de zoon van Leslie. De oudste uit het team is 21 jaar, die loopt hier inmiddels ook al 5,5 jaar rond, vanaf zijn vijftiende. Soms denken klanten dat hij mijn zoon is. Je bouwt hier in de toko echt een familieband op, niet alleen onderling maar ook met de klanten.”
#3: Waar komt jullie liefde voor lekker eten vandaan?
Daniël: “Vroeger gingen wij iedere zondag met een stuk of dertig familieleden bij opa en oma eten, in een klein flatje in Tilburg-noord. Daar aten we onder andere de rendang van oma’s recept. Die serveren we nog steeds op dezelfde manier hier. Als ik aan die zondagen terugdenk, krijg ik weer helemaal een warm gevoel vanbinnen.”
Wouter: “Dat was altijd erg gezellig. Daniël heeft een zus, maar ik ben enig kind, die zondag met heel de familie was juist daarom heel waardevol voor mij.”
#4: Over familie gesproken, hoe ziet jullie leven er naast de toko uit?
Wouter: “Ik heb een zoon van zeven en mijn vrouw heeft ook twee jongens van zeven en negen. Dat is heel gezellig. En druk, maar wel heel leuk. Naast het werk bij de toko stop ik bijna al mijn tijd in ons gezin.”
Daniël: “Ik voetbal zelf op het moment nog in Poppel, daar ben ik twee avonden in de week en een weekenddag mee kwijt. Dat blijf ik nog één jaar doen. Daarnaast ga ik ook altijd naar Willem II. Dus mijn vrije tijd is grotendeels ingevuld door voetbal. Ik probeer mijn sociale contacten verder goed te onderhouden, maar dat gaat soms wat lastiger doordat het zo druk is.”
#5: Valt werk en vrije tijd altijd goed te scheiden?
Daniël: “Nee eigenlijk niet. Je hebt altijd wel leveranciers of klanten die buiten werktijd iets nodig hebben. Als iemand mij om 20:00 uur een berichtje stuurt met een bestelling, dan regel ik dat gewoon even. Anders ga je misschien klanten kwijtraken en dat wil je niet.”
Wouter: “Ja, ik kan het wel uitschakelen, maar dat moet je wel selectief doen. Je wilt dat het goed loopt dus dan pak je al gauw buiten werktijd even snel iets op. We weten ook wel dat we op elkaar kunnen bouwen buiten werktijd. Ik ben bijvoorbeeld vorig weekend met vrienden naar Madrid geweest, dan weet ik dat Daniël er is. Andersom is dat ook zo als Daniël een keer weg is.”
Daniël: “We zijn daarnaast steeds meer bezig met catering. Daar is eigenlijk te weinig tijd voor, maar als ik volgend jaar klaar ben met voetballen, ga ik dat wel meer oppakken denk ik. Dit weekend regel ik bijvoorbeeld een barbecue voor een feest van de ouders van een vriend van ons. Dat is dan buiten werktijd, maar het is wel tof om te doen.”
#6: Jullie verkopen best bijzondere producten voor in Nederland, gaat het inkoopproces altijd goed?
Wouter: “Meestal gaat het wel goed, maar sinds corona lijkt het soms een stuk minder soepel te gaan. Dat lijkt iedere keer weer een andere reden te hebben. Een boot die moet wachten voor hij de haven in kan, een burgeroorlog ergens waardoor er geen bananen kunnen worden geleverd of de Straat van Gibraltar die dicht zit. Piraten zijn ook een probleem. Daardoor moest een schip laatst dertig dagen omvaren.”
Daniël: “We gaan twee keer in de week inkopen doen. Maandag in Amsterdam en donderdag in Amsterdam en Den Haag, met nog wat andere kleine plekjes onderweg. Omdat we de beste kwaliteit willen, zoeken we het allemaal persoonlijk uit. We proeven veel en inmiddels weten we wel wanneer een product van goede kwaliteit is. Buiten dat we voor onze lol de producten graag eten, moeten we ook professioneel proeven. Professioneel peper proevers zijn we, haha.”
#7: Kunnen jullie goed tegen pittig eten?
Wouter: “Ja, daarin zijn we wel goed getraind. We laten ons nog wel eens verrassen als we staan te proeven bij het inkopen doen, in de vroege ochtend. Dan staat je mond soms even in brand, maar zo weet je in ieder geval dat het goed spul is. Je wil niet van de klanten moeten horen dat de sambal niet pittig genoeg is.”
#8: Jullie hebben verschillende Indonesische maaltijden in de vitrine liggen. Welke raden jullie aan, aan mensen die de Indonesische keuken niet goed kennen?
Daniël: “De rendang van het recept van onze oma natuurlijk. Dat recept is al meer dan tachtig jaar oud en als er dan authentiek Indonesische mensen hier komen, die de rendang proeven en tegen ons zeggen dat rendang zo hoort te zijn. Ja daarover durf ik dan wel met trots te zeggen dat dat iets speciaals is en dat het authentiek is hoe het hoort. Dus die raad ik wel aan.”
Wouter: “Ja, ik ook. Buiten de rendang zijn er natuurlijk allerlei gerechten die je nog zou moeten proeven. En als ik dan zou moeten kiezen, zou ik de daging smoor zeggen. Die is net wat minder pittig dan de rendang.”
#9: Waarom mag jullie toko niet ontbreken in het Tilburgse winkelaanbod?
Daniël: “De spullen die wij hebben, komen allemaal uit buitenlandse eetculturen. We verkopen onder andere Indische, Antilliaanse, Surinaamse en Zuid-Amerikaanse etenswaren. Eten is bij die culturen vaak de rode draad binnen samenkomsten met vrienden en familie. Daar zit heel veel passie in en omdat wij mensen juist de producten uit die culturen bieden, bieden wij ook dat mensen tradities, herinneringen en de gezelligheid die ze van vroeger kennen, voort kunnen zetten. Dat wij mensen dat warme gevoel dat wij van het eten bij oma kennen, zelf weer door kunnen geven, is wel een van de belangrijkste redenen waarom wij niet zouden mogen verdwijnen uit Tilburg.”
#10: Hoe is het contact met de klanten?
Daniël: “Er zijn mensen die hier al erg lang komen, waar je bijna familiair mee omgaat. We zijn wel eens uitgenodigd op een bruiloft van iemand die hier veel komt. Je gaat sommige klanten echt als vrienden zien. En ook met klanten waarbij dat misschien minder is, wordt altijd wel een praatje gemaakt of even gelachen. Als daar tijd voor is. En soms moet je daar ook gewoon tijd voor maken.”
Wouter: “Er zijn best veel mensen op leeftijd, die hier al veel langer komen dan dat wij überhaupt bestaan. Die mensen gaan ook op een gegeven moment hemelen. Dan was het wel eens zo dat de kinderen van een vaste gast komen vertellen dat hun vader of moeder overleden is en of wij eten zouden willen regelen voor de uitvaart. Dat kunnen best confronterende momenten zijn en ik heb wel vaker echt verdrietig achter de toonbank gestaan nadat je zoiets te horen krijgt. Maar mensen durven hier te delen hoe het met ze gaat en dat is heel mooi. Daar horen ook de mindere zaken in het leven bij. De toko lijkt bijna een soort therapeutisch effect op mensen te hebben. Dat mensen zich hier thuis lijken te voelen, is iets heel belangrijks.”
#11: Wat zijn bijzondere momenten die jullie in de Toko hebben meegemaakt?
Wouter: “Met de Tilburgse Kermis zijn we tien dagen open. Je ervaart de toko dan op een hele andere manier. We verbouwen dan de halve zaak en we staan buiten met een bar en uitgeefloket, waar we hapjes en drankjes verkopen. Met Roze Maandag was er hier om de hoek een drag race en dan komen die mooi tropisch geklede figuren allemaal langs onze toko om iets te eten. Daar ontstaan dan leuke gesprekken Zo is voor iedere dag van de kermis wel weer iets nieuws te vertellen. De Tilburgse Kermis is ieder jaar weer een groot feest.”
Daniël: “Met de kermis gaan we na sluitingstijd vaak nog op stap met de collega’s. Dat is soms een beetje te gezellig. Als we de volgende dag hier dan weer samen achter de toonbank staan, dan voel je de biertjes van de dag ervoor wel. Maar dat zijn wel leuke momenten.”
#12: Hoe zijn jullie als werkgever?
Wouter: “Je moet met je werknemers samenwerken en niet boven je werknemers staan, misschien qua functie wel, maar nooit als persoon zijnde. Ik denk dat wij net zo hard werken als een ander hier.”
Daniël: “Onderling wordt er ook genoeg gegrapt. We staan hier soms echt als debielen in de zaak. Maar dat is juist leuk.”
#13: Jullie hebben deze zaak een paar jaar geleden overgenomen, hebben jullie al een opvolger voor over een aantal jaar? En zouden jullie de toko dan weer binnen de familie willen houden?
Wouter: “We hebben natuurlijk nog geen idee hoe lang we in de Toko zullen zitten samen. Maar stel dat het ooit zover komt dat een familielid het overneemt, dan is dat zeker mooi. Of het nou een van de drie jongens uit mijn gezin is, of iemand die al in de toko werkt. Ik hoop in ieder geval dat dat gevoel van thuiskomen voor altijd in de toko blijft hangen.”
Meer informatie
Weten wat ze bij Toko Sin Fa verkopen? Kijk dan snel op deze website.
En wil je meer van onze rubriek 013 vragen aan… lezen? We zetten er een paar voor je op een rijtje:
