Hij deed mee aan het programma ‘Je Zal Het Maar Hebben’, begroet mensen met zijn voeten en typt net zo snel met zijn tenen als jij en ik met onze vingers. We hebben het over de 29-jarige Tilburger Emiel van Engelen. Hij is geboren zonder armen. Toch blijft hij optimistisch en voelt zich de koning van Tilburg als hij vanuit zijn studio over de stad kijkt. Wij stellen (0)13 vragen aan deze bijzondere Tilburger!
#1: Je bent dus geboren zonder armen, hoe komt dat precies?
“Ja, ik ben 29 jaar geleden geboren zonder armen. Mijn ouders wisten niet dat ik geen armen zou hebben totdat ik geboren werd. Op de echo’s die ze kregen was niks geks te zien, achteraf zeiden de dokters wel dat ze dit hadden moeten zien. Maar het komt ook zo weinig voor, dus ik snap wel dat ze er geen rekening mee hebben gehouden. De dokters legden het op een simpele manier uit: in de eerste zes weken van de zwangerschap schieten je armen en benen uit de eicel en bij mij was dat alleen met mijn benen. Maar ik denk dat het een experiment van de natuur is.”
“Mijn ouders hebben zich voorgenomen om het ‘normale’ leven gewoon te proberen, dus ik ging gewoon naar een normale basis- en middelbare school. Als het niet goed zou gaan, zou ik altijd nog naar een begeleidende school kunnen gaan, maar ik paste mezelf goed aan. Ik ben heel erg blij dat mijn ouders het zo hebben aangepakt, want nu heb ik een zo normaal mogelijk leven.”
#2: Zijn er meer mensen in Nederland geboren zonder armen?
“In Nederland zijn er vijf mensen zoals ik. Je hebt natuurlijk ook mensen die geboren zijn met armen, maar iets hebben meegemaakt waardoor ze nu geen armen hebben. Maar er zijn echt maar vijf mensen geboren zonder armen net als ik. Ik spreek ze ook weleens en je merkt wel dat we allemaal hetzelfde in het leven staan.”
#3: In hoeverre ben je eigenlijk beperkt?
“In de ogen van een ander is een leven zonder armen een hele zware beperking, maar dat ervaar ik helemaal niet. Iedereen heeft zo zijn drempels in het leven en dit zijn dus mijn drempels. Ik voel me eigenlijk ook helemaal niet beperkt, hoewel heel veel mensen dit natuurlijk denken. Iedereen denkt ook bij zichzelf: ‘Wat zou er voor mij veranderen als ik nu geen armen zou hebben’, maar dat is een verkeerde denkwijze, want ik weet niet beter. En ik hoop dat mijn directe omgeving mij niet als beperkt ziet of als ‘die jongen zonder armen’, maar gewoon als Emiel. Ik heb natuurlijk wel met sommige dingen hulp nodig, maar ik zou ook iemand helpen als die hulp nodig heeft. Daar ben je ook vrienden en familie voor natuurlijk.”
“Ik noem het zelf altijd een beperking, want een handicap vind ik heel erg zwaar klinken. En weet je, thuis ben ik helemaal niet beperkt. Ik kan alles pakken en openen met mijn voeten en tenen. Maar als ik over straat loop met mijn schoenen aan ben je wel beperkter dan iemand die wel armen heeft. Over het algemeen voel ik me gewoon net als mijn leeftijdsgenoten, ik kan gewoon appen met mijn tenen en ik game ook graag, ik ben een van de beste in onze vriendengroep”.
#4: Dus je woont op jezelf?
“Ja, ik woon helemaal op mezelf in mijn eigen studiootje. Ik werk fulltime als administratief medewerker bij het Tilburgse bedrijf DESTIL. Ik ben begonnen als stagiair en ben er blijven plakken. Alle stappen die ik in het leven heb gezet, heb ik zelf gezet. Zonder hulp van het UWV, uitkeringen of wat dan ook. En daar ben ik heel erg trots op. Net als iedereen, heb ik er heel hard voor moeten werken. Maar met een beperking moet je misschien wel net een stapje extra zetten om dingen te bereiken die voor mensen zonder beperking heel normaal zijn. Bij het bedrijf waar ik nu werk, waren ze sceptisch toen ze mij voor het eerst zagen. Dat is ook logisch, je staat vaak al met 1-0 achter. Nu weten ze niet beter en zijn ze hartstikke tevreden met me. Ik kan de computer bedienen met mijn voeten en ben daarin net zo snel als iemand met armen.”
#5: Hoe zou je het liefste behandeld willen worden door mensen?
“Ik zou behandeld willen worden net als hoe iedereen elkaar behandeld. Mensen zijn al snel geneigd om alles voor je te doen, maar als ik echt hulp nodig heb dan vraag ik dat zelf wel. Je leert wel extra voor jezelf op te komen als je geen armen hebt. Maar dat heeft me ook wel een sterker persoon gemaakt. Ik weet dat ik vaak word aangekeken op straat en dat vind ik ook logisch. Andersom kijk ik ook naar iemand die iets opvallends heeft. Het begint pas echt vervelend te worden als mensen echt gaan staren of naar me gaan wijzen.”
#6: Je hebt ook al een aantal gastlessen gegeven op basisscholen, wil je dat vaker doen?
“Om deze vraag te beantwoorden moeten we iets verder terug in de tijd. Ik leefde eigenlijk altijd in mijn eigen bubbel en dat vond ik prima. Totdat steeds meer mensen zeiden dat ik er meer mee moest gaan doen. Toen heb ik in 2019 meegedaan aan programma ‘Je zal het maar hebben’. Daar heb ik heel veel positieve reacties op gehad. Daarna werd ik vaker benaderd door mensen die iets over mij wilden schrijven, maar ik waak ervoor dat ik geen karikatuur word. Daarna ben ik wat gastlessen gaan geven op een basisschool met moeilijk lerende kinderen, die ook vaak het gevoel hebben dat ze met 3-0 achterstaan. Dat gaf heel veel voldoening, dus dit wil ik zeker wel vaker doen.”
#7: Denk je dat je leven anders zou zijn als je wel armen zou hebben?
“Ja, tuurlijk. Maar niet in grote lijnen, want met armen zou ik ook gewoon een baan hebben en op mezelf wonen. Ik ben ook best lui, dus als ik geboren zou zijn met armen was ik misschien nog luier. Nu moet ik mezelf meer bewijzen denk ik. Dus misschien is dat maar goed ook, haha.”
#8: Zitten er ook voordelen aan geen armen hebben?
“Ja dat denk ik wel. Ik ben op plekken gekomen waar ik met armen nooit zou komen, op TV bijvoorbeeld. Kijk, je valt toch wel iets meer op vergeleken met andere mensen. Dit kan positief uitpakken, maar ook negatief.”
#9: Is Tilburg een vriendelijke stad voor iemand met een beperking?
“Ik vind van wel, veel mensen kennen mij natuurlijk al. En als ik ergens alleen naartoe ga, weet ik dat ik altijd hulp van mensen kan vragen. Tilburgers staan ook klaar voor elkaar. Ik heb een keer gehad dat ik best dronken naar huis liep en een bekende tegenkwam die mij hielp. Toen stopte er iemand op een scooter om te kijken of alles wel goed ging. Dat vind ik netjes, want voor hetzelfde geld werd ik beroofd.”
#10: Je voetbalt ook, hoe is dat voor iemand die geboren is zonder armen?
“Dat bevalt heel goed. Ik voetbalde altijd al, maar op mijn achttiende ben ik geopereerd aan mijn rug en kon ik twee jaar niet voetballen. Toen vroeg de club of ik een team zou willen trainen. Dit leek mij leuk en zo blijf je nog een beetje verbonden aan de club. Je werkt met kinderen en je ziet ze beter worden, dus dat was leuk om te zien. Ik had een speciale band met het team en beloofde dat als ze ouder waren ik met ze mee zou voetballen. In het begin was dat wel spannend, want je bent altijd trainer geweest en nu ben je ineens medespeler. In de kleedkamer vond ik het ook spannend, want als je rond de achttien, negentien bent is een andere man naakt helpen vaak een taboe. Gelukkig ging dit heel natuurlijk.”
#11: Vrienden noemen je de casanova, hoe kom je aan die bijnaam?
“Ik heb altijd wel mijn woordje klaarliggen. Ik praat graag met meiden en als je dan geen armen hebt is dat meestal een goeie ijsbreker. Negen van de tien keer komt een meisje ook naar mij toe omdat ik toch iets speciaals heb. Dus ik hoef er eigenlijk weinig moeite voor te doen, haha.”
#12: Je reist ook best veel, waar ben je allemaal geweest?
“Poeh, ik heb met mijn neef een rondreis door Amerika gemaakt. Ik ben het afgelopen jaar met een maat naar IJsland gereisd en ook een keer naar Nieuw-Zeeland gegaan. Op de middelbare school heb ik een uitwisselingsproject gevolgd in Denemarken. En dit jaar ga ik weer naar Nieuw-Zeeland toe. Ik zeg altijd tegen mezelf dat mezelf niet wil beperken door mijn beperking. Ik geniet dus vooral van het leven.”
#13: Heb je een levensmotto?
“Ja, mijn moeder zegt altijd “de maatschappij past zich niet aan jou aan, maar jij moet je aanpassen aan de maatschappij.” En zo sta ik ook in het leven. Je moet een zo normaal mogelijk leven leiden en dingen doen die je leuk vindt.”
Meer info
Ben je benieuwd hoe Emiel dagelijks dingen in de praktijk doet? Kijk dan hier de aflevering terug van ‘Je zal het maar hebben’.
