Hij is de rots in de branding van Willem II, gaat altijd voorop in de strijd en laat zich de kaas niet van het brood eten op het voetbalveld. We hebben het over de 33-jarige Freek Heerkens. In de zomer van 2013 speelde Freek zijn eerste wedstrijd voor ‘de Tricolores’ en hij is nu bezig met zijn tiende seizoen in het shirt van Willem II. Wij stellen 013 vragen aan deze trotse Willem II-er.
#1 Freek, je bent nu profvoetballer. Maar wat wilde je vroeger eigenlijk worden?
“Op de basisschool hoor je al snel beroepen zoals piloot, astronaut, brandweerman of profvoetballer. In de nieuwe generatie hoor je links en rechts nog wel eens dat kinderen influencer willen worden, maar ik heb altijd al profvoetballer willen worden. Rond mijn vijfde voetbalde ik bij de lokale voetbalclub VV Heeswijk in mijn dorp, terwijl ze eigenlijk pas vanaf zes jaar oud een voetbalteam hebben. Dan werd je gewoon de wei ingegooid met een balletje erbij en ren je een beetje rond. Ik tenniste veel en had daar ook wel aanleg voor, maar op een gegeven moment moest ik een keuze maken tussen tennis en voetbal. Ik had meer plezier tijdens het voetballen, dus koos ik voor die sport.”
#2 Had je op die leeftijd al door dat je talentvol was?
“Dat weet ik niet echt. Ik dacht wel constant: ‘speel die bal maar naar mij, dan komt het wel goed’. Als we moesten scoren, werd ik vaak voorin gezet en als we moesten verdedigen, werd ik achterin gezet. Maar dan hebben we het nog wel over mijn tijd bij de amateurs. Ik merkte bij de amateurs wel dat mijn mindset iets anders was dan die van mijn teamgenoten, vooral omdat ik de sport anders beleefde. Als we een keer verloren, gingen mijn teamgenoten in de kantine een snoepzak halen terwijl ik nog lag te brullen op het veld. Dan moest mijn moeder me van het veld sleuren en zeggen dat ik eens normaal moest gaan doen, haha.”
#3 Hoe heb je ooit de stap naar een betaald voetbalclub gemaakt?
“Ik speelde bij VV Heeswijk in de E1. Tijdens een zaalvoetbaltoernooi met mijn neefjes in Berlicum viel ik op en werd ik gescout. Ik maakte onderdeel uit van de selectiedagen van FC Den Bosch en mocht me samen met 120 andere kinderen bewijzen. Er was steeds een schifting die ik overleefde. In eerste instantie werd ik gescout als aanvaller en ik weet het nog heel goed: op de eerste training werden de hesjes uitgedeeld en bleef er één hesje over. Toen zeiden ze: ‘Freek ga maar eventjes centraal achterin staan’. Ik was natuurlijk heel erg gretig want ik wilde laten zien wat ik in huis had. Sindsdien ben ik nooit meer weggegaan uit de verdediging. Vroeger had ik ook niet echt idolen, maar als ik Maldini en Nesta zag verdedigen, kon ik daar wel van genieten. Daardoor ging ik ook steeds meer kijken naar verdedigers. Maar het is dus best wel op toeval gebaseerd dat ik verdediger ben geworden.”
#4 Kun je iets vertellen over je carrière voordat je bij Willem II terechtkwam?
“Ik werd vanuit de jeugd van FC Den Bosch gescout door PSV. Daar heb ik de jeugdelftallen doorlopen en maakte ook onderdeel uit van Jong PSV voordat zij meededen in de Jupiler League (en nu Keuken Kampioen Divisie, red). Het jong-elftal schuurde altijd wel tegen het eerste aan, maar het was heel lastig om bij PSV in het eerste elftal terecht te komen. En ik wilde die stap wel graag maken. PSV bood me nog wel een contract aan, alleen die was meer gericht op het jong-elftal dan voor het eerste. Daarna heb ik gesproken met diverse clubs waaronder FC Den Bosch en RKC Waalwijk, maar toen kwam Go Ahead Eagles. Ze hadden een goed plan met mij, dus toen heb ik besloten om de stap naar Deventer te maken. Daar heb ik drie seizoenen met heel erg veel plezier gespeeld.”
#5 Bij Willem II speelde je heel lang samen met Jordens Peters. Jullie carpoolden zelfs samen. Heb je nog contact met hem?
“Zeker, ik heb nog vaak contact met Jordens. Ik kende Jordens al voordat ik naar Willem II kwam. Hij is een goede vriend van een neef van mij, dus ik wist al wel wie hij was. Waarschijnlijk hebben we als kleine jongens ergens op een dorpsveldje al samen gevoetbald. Dus toen Willem II interesse toonde, heb ik contact met hem opgenomen en over zijn bevindingen gesproken. De klik was er al snel. Je komt uit hetzelfde milieu, met dezelfde achtergrond en hebt hetzelfde gevoel voor humor. Sindsdien zijn we gaan carpoolen en in die auto kwam ook alles voorbij. Als er een gekke training was geweest of als er iets geks gebeurde op de club, alles hebben we wel door de mangel gehaald. Maar we hebben het ook gehad over thuissituaties, studies en politiek. Er zijn in ieder geval veel wereldproblemen in die auto opgelost.”
#6 Je speelde al meer dan 200 wedstrijden voor Willem II, maar heb je een vast wedstrijdritueel?
“Ik zie om me heen meer rituelen dan dat ik zelf heb. Ik heb geen favoriete geluksonderbroek of dat ik eerst mijn linkerschoen moet aantrekken. Misschien dat ik ze onbewust wel heb, maar ik merk het zelf niet. Je ziet wel grappige dingen langskomen. De één staat met een bal stuiterend in de douche, de ander is zo met de tijd bezig dat hij 25 keer moeten opdrukken voordat ‘ie het veld opgaat. Een speler moet vooral doen wat voor hem goed voelt. Of dat nu twee minuten op je kop staan is of eerst de ene schoen aan doen: het maakt mij allemaal niet uit.”
#7 Hoe ziet een thuiswedstrijd er voor jou uit?
“Als we om 20:00 uur spelen zoals nu vaak op de vrijdagavond, verzamelen met zijn allen om 16:45 uur. Dan kleed je jezelf even om en dan gaan we rond 17:00 uur samen eten. Daarna volgt de wedstrijdbespreking rond een uur of 18:00. Daarna heb je tijd om jezelf voor te bereiden. De een vindt het fijn om een serietje te kijken en de ander gaat oefeningen doen in de gym. Een uur voor de wedstrijd is bijna iedereen in de kleedkamer en dan maken we ons klaar om het veld op te gaan voor de warming-up. Daarna gaan we weer eventjes naar binnen en houdt de trainer nog een bespreking, vervolgens pep je elkaar nog eventjes op. En dan is het tijd om te beginnen.”
#8 Wat krijg je mee van de sfeer tijdens de wedstrijd?
“Ik heb dit seizoen één thuiswedstrijd op de bank gezeten. Ik sta absoluut liever op het veld, maar op de bank heb je wel meer tijd om rond te kijken. Tijdens het spel ben je geconcentreerd en enkel met het voetbal bezig. Tijdens een blessurebehandeling heb je soms wel eens tijd om eventjes naar de tribunes te kijken, maar tijdens de wedstrijd krijg je er weinig van mee. Als je op de tribune zit, kan je nog een keer je buurman aantikken en naar de KingSide kijken. Maar als ik dat op het veld doe, is de tegenstander zo uit mijn rug gelopen.”
“Het ligt er trouwens ook aan welke kant je speelt. Als je met je gezicht naar de KingSide toe speelt, is dat natuurlijk prachtig. De ‘capo’ weet ook op het juiste moment de liedjes in te zetten en sfeer te creëren samen met het publiek. Wij komen natuurlijk op met het clublied, dat vind ik altijd wel iets moois hebben dat iedereen meezingt. Het is ook zo mooi dat bij de aftrap iedereen massaal gaat inhaken. En als je dat na de wedstrijd nog een keer kan doen en met zijn allen de overwinning viert, is dat natuurlijk ook geweldig.”
#9 Als een liedje over jezelf zou maken, hoe zou dat dan gaan?
“Ik heb niet zo’n lekkere naam die in een liedje verwerkt kan worden. Dus het blijft vaak bij ‘Freekie Heerkens, Freekie Heerkens’. Prima, het is niet aan mij om dat te verzinnen of om naar te vragen. Ik denk dat ieder mens het fijn vindt om waardering te voelen. Als je naam gescandeerd wordt, dan doet dat wel iets met je.”
#10 Wat zijn de hoogtepunten in je carrière?
“Ik heb een aantal hoogtepunten bij Willem II. Het is altijd lastig om één hoogtepunt uit te kiezen. Een van mijn hoogtepunten is de play-offs finale tegen NAC in 2016, waardoor wij in de Eredivisie bleven en NAC nog een jaartje in Jupiler League moest spelen. Het bereiken van de bekerfinale is ook een hoogtepunt. Heel de volksverhuizing die eigenlijk al begon tijdens de halve finale in eigen huis, blijft je altijd bij. En over de finale: Tja, volgens mij speel je tegen het beste Ajax van de afgelopen 25 jaar en dan moet alles goed vallen in het veld. Het bereiken van Europees voetbal is natuurlijk ook een hoogtepunt. Uiteindelijk lootten we Progres Niederkorn tijdens een bizarre loting die nog geen twee seconde duurde. We zaten met alle spelers klaar en toen er twee balletjes werden getrokken was onze tegenstander al bekend. Ik denk dat je hele mooie wedstrijden had kunnen hebben tegen Rangers FC als er publiek bij zou mogen zijn. Het kampioenschap in de Jupiler League tijdens mijn eerste jaar is natuurlijk ook nog een hoogtepunt.”
“Als je successen beleeft, groeit je gevoel ook sneller. Inmiddels na zoveel jaren dan ben ik ook blij met mijn cluppie. Het voelt ook écht als mijn club, dat zeg ik niet alleen tijdens interviews, maar ook tegen de teamgenoten of tegen nieuwe spelers. Ik vertel nieuwe spelers altijd wat voor club Willem II is en wat er in Tilburg van je wordt verwacht.”
#11 Hoe was het om geblesseerd te zijn tijdens de slechte reeks van vorig seizoen?
“Heel vervelend, vooral omdat je de prestaties op het veld steeds minder ziet worden. Dat zorgt voor veel frustratie, maar het beste voor de club en voor mij was natuurlijk dat ik me volledig ging focussen op mijn herstel. Tuurlijk bel je wel veel met spelers en je praat met de trainer. Maar het fijnste is natuurlijk om direct invloed te hebben op het veld. Als je dan terugkomt, hoop je extra pit en beleving te brengen. Helaas waren de prestaties zo slecht dat de positie van de trainer daardoor onhoudbaar werd. Kevin Hofland is toen ingestapt en heeft het hartstikke goed gedaan, helaas kwam dit wel te laat. Uiteindelijk degradeer je met 33 punten, wat ook een unicum is volgens mij.”
#12 Wat zijn je sportieve of persoonlijke doelen die je nog wilt bereiken?
“Op dit moment heb ik maar één doel: direct terugkeren naar de Eredivisie. De trainer heeft een paar weken terug de voorkeur gegeven aan een concurrent van mij, waardoor ik op de bank moest zitten. Als ik dat betrek op mijn persoonlijke situatie is dat super klote, ik speel het liefst alles en ik vind dat ik er altijd in moet staan. Maar de club is groter dan mijn persoon en persoonlijke tegenslag mag het teamproces niet in de weg staan. Soms moet je gewoon in het teambelang denken en je plek weer heroveren. Ik sta er normaliter zo in, maar dit seizoen sta ik er nog extra zo in. Zeker na de degradatie van vorig jaar, want het enige wat ik wil is promoveren met Willem II.”
(Inmiddels heeft Freek zijn plek weer heroverd en speelde hij de laatste wedstrijd in de basis. Dit interview vond plaats voor de wedstrijd tegen TOP Oss, red.)
#13: Waarin is Willem II het meeste veranderd ten opzichte van het jaar dat je naar Tilburg kwam?
“Alles is veel professioneler geworden. De faciliteiten zijn verbeterd. Dat hoor je ook van andere spelers. Zij vertellen vaak dat Willem II door haar faciliteiten een streepje voor heeft op clubs die uit dezelfde vijver vissen met betrekking tot het contracteren van spelers. De algehele standaard is sowieso ook omhoog gegaan. Daarnaast is de sfeer in het stadion top en de supportersschare enorm gegroeid.”
“De degradatie van vorig seizoen was natuurlijk een gigantische domper en daardoor moeten we wel een stapje terugdoen. Maar we gaan er alles aan doen om dit jaar weer terug te keren naar de Eredivisie!”
Wil je Freek zien schitteren op het veld? Bezoek dan eens een wedstrijd van Willem II.
Rubriek 013 vragen aan…
In de rubriek 013 vragen aan… stellen wij 13 vragen aan mensen die trots zijn op Tilburg. Ben je benieuwd naar andere verhalen van Trotse Tilburgers? Klik dan hier!