Blog: Summer in Tilburg City

Het is zomer, en dat betekent festivals, vakantie, kermis en terrassen! En wie doet het niet? Lekker op de terrassen zitten en kijken wat er zoals voorbij komt gelopen. Mensen becommentariëren onder het genot van een heerlijk verfrissend drankje. Bijna iedereen doet het, en ik ook! Maar waar kijken we nou zo graag naar? Mensen die achter lopen op de mode? Mensen met een maatje meer of een maatje minder? Mensen die we betitelen als fout? Mensen die te alternatief zijn maar óók mensen die er opvallend goed uitzien: helemaal ‘on trend’ en stijl. In zulke gevallen hoor je zo her en der toch afkeurende klanken.

We kennen allemaal het moment dat je ene wenkbrauw omhoog schiet en je voorhoofd zich samenvouwt in een pijnlijke frons, zeg maar het ‘Huh, WTF’ moment. Dit ontstaat bij mij meestal bij het zien van leggings, in het bijzonder wit en driekwart. Ook een bekend fenomeen zijn de worstenvoetschoenen (ballerinas of pumps met een elastiekje of bandje over de wreef) die dan weer perfect samengaan met de legging. Het geheel wordt vaak afgetopt door een tuniekje die door een plastieke riem op de heupen bij elkaar gehouden wordt. I just don’t get it! Wat probeert iemand ermee te bereiken?

Maar niet alleen vrouwen begaan missers, de mannen zijn er ook nog. Voor jullie mannen ook een paar uitglijers: linnen broeken, geloof niet dat we hier aan de Copa Cabana zitten, of wel? Dus nee! Draag je graag linnen in de zomer (hoogzomer), kies dan voor een mooi linnen pak of blazer. En mannen – Roy Donders daar buiten gelaten – blijf ver weg van grote merklogo’s en lakleer, just don’t. Er zijn nog een tal van voorbeelden van modeflaters, ik zou er bladzijdes mee kunnen vullen maar dat is al gedaan en laten we eerlijk zijn, het is niet zo moeilijk. Iets afkraken gaat ons (Tilburgers) vrij gemakkelijk af. Ik vraag me wel eens af of we met hetzelfde gemak iemand een compliment kunnen geven. Want naast alle modemissers zijn er ook genoeg voorbeelden van mannen en vrouwen die wel goed gekleed zijn, maar als te overdreven of opvallend ervaren worden.

Wat is er mis met opvallen? Het lijkt wel alsof men het in Nederland eng vindt om opvallend mooi gevonden te worden. Dit verlangen om er niet uit te springen laat zich goed zien bij feestelijke evenementen. Neem nou een gala, nergens op de wereld wordt een van oudsher white-tie event zo ontkracht als in Nederland (en dus ook in Tilburg). Onlangs was ik op zo’n feest in Tilburg. Dames, dames, what happened!? Krijg je de kans om eens flink uit te pakken met een mooie jurk, clutch, haar, make-up, schoenen (om daarmee het bekende handbijtende-‘The Wolf of Wallstreet-moment‘ op te roepen), maar wat gebeurt er dan?! Het gros doet er helemaal niets mee! Ik zag strandjurken, huidskleurige panty’s in peeptoes, broeken die meer iets voor thuis op de bank zijn, leggings en afgetrapte cowboy-laarzen! Zeg maar alles wat niet op een gala thuishoort.
Op de mannen viel weinig aan te merken, een goede smoking doet wonderen. Mannen hoeven er ook niet te gepolijst uit te zien. Kleding is voor veel mannen geen hobby (ook prima), maar probeer er toch een beetje een persoonlijke twist aan te geven. Net iets meer moeite doen dan het kiezen van bruine of zwarte schoenen, een spijkerbroek, een overhemd en voor de vrije tijd een t-shirt.

Voor dit toch wel preutse gedrag zijn verschillende verklaringen. Eén ervan is het diepgewortelde calvinisme. Het staat voor soberheid, lijdzaamheid, eenvoud. Woorden die overigens niet al te vaak in mijn vocabulair voorkomen. Je mag niet te koop lopen met je bezittingen en dus ook niet met je uiterlijke schoonheid. Daarnaast proef ik bij veel vrouwen een soort aversie voor het vrouwelijke. Ik heb het idee dat de emanicipatie van de vrouw op dit punt misschien een verkeerde afslag heeft genomen. Het succes van vrouwen lijkt wel samen te hangen met mannelijkheid, haantjesgedrag, niet teveel poespas en dus ook geen aandacht voor het uiterlijk. Alles wat ook maar een beetje naar vrouwelijkheid neigt, verleidelijkheid, zachtheid wordt afgedaan als zwakheid. Daarmee bereik je zeker de status ‘manwijf’ maar dat is denk ik ook niet echt de bedoeling.

Wat ik bedoelde aan te tonen, laat zien wat de kracht is in vrouwelijkheid, dat ‘kracht’ of ‘macht’ niet alleen iets mannelijks is, maar dat vrouwen juist hun eigen kracht kunnen hebben en zichzelf juist verloochenen als ze mannen gaan proberen na te doen. Dit terwijl ze dan juist zwak zijn, omdat ze zichzelf (en wat ze zijn) als zwak zien.

Zo, dit was mijn portie Girlpower-peptalk! Normaliter ben ik hier niet zo van maar nu kon ik het gewoon niet laten. Laten we het deze zomer anders aanpakken: laten we gaan voor méér zelfexpressie. Misschien vind je inspiratie op de Kermis of op een festival… waar dan ook. Ga voor stijl, toon een beetje lef en denk niet alleen aan comfort!

door Jasmina Muminovic

Meer informatie over Kermis Tilburg vind je op Kermis.Tilburg.com!