Op Den Heuvel is deeze week ene nuuwe lèndenbôom geplaant. Dè heej vur nògal wè konsternaasie gezörgd. Enen hogwèrker kwaam eraon te paas, èn vèdders nòg en batterij òn wèèrkvolk, meense van de gemintewèèrken èn afgevaordigde van et lèndenbôomkommieteej. Èn enen hillen hôop laawers, puubliek, zak mar zègge. Ze waare der ammòl. Om te kèèke naor dieje nuuwen bôom op Den Heuvel.
Irst hamme den aawe lèndenbôom. Dè waar ôot ene grôote, schôonen bôom, ak de teekeningen èn footoos maag geleuve. Mar diejen bôom blêek nao zon vèèfhonderd jaor dôod te zèèn. Okal zaag diejen aawen bôom der op et list niemer èùt, tòch vonnik dè hil sund. Want dieje lèndenbôom, dè waar al vèèfhonderd jaor et hart van onze stad. Dè von ik èn dè vonne der meer. Toen diejen bôom ötèèndelek omgezaoge wier in 1994, waare der Tilburgers die derèègen in diejen bôom verschaanst han òf òn de stam zaate vaastgekeetend. Schreuwe dèsse dinne. Ik kan me die bilde nòg herinnere van de teeveej èn öt de kraant. Dè waare slèchte tije vur Tilburg.
Èn naa hèbbe ze, nao 3 mislukte pooginge, wir ene nuuwe lènde geplòtst. Ene kooningslènde. Ik heurden op de raadiejoo dèssem meej enen hogwèrker in enen betonnen bak getaokeld hèbbe. Èn diejen bak, dès nie zomar enen bak. Nèè, dè nie dè. Dès enen betonbak meej ‘haajtèk drèènaazje’. Enen haajtèk gruunplòts, dè isset. Dè zinne ze op de raadiejoo. Diejen haajtèk gruunplòts, die schènt dur ene kompjoeter gestuurd te wòrre, èn die moet er vur zörrege dè diejen bôom genog locht èn waoter krèègt. Èn ginnen druppel teveul, want dan gaotie dôod. Gelèèk die aander 3. Omdèttet naa bekaant winter is, kunne de èkspèèrs in et vurjaor pas zien òf deeze nuuwen bôom zich tèùs gò vuulen op Den Heuvel. Want in et vurjaor dan moet ie gruun blaojkes gaon schiete. In et hart van onze stad.
Ons oomaa wies vruuger al te vertèlle dègge sewèèle teege plaante moes praote. Want daor haawe plaanten èn bôome wèl van. Daor fleure ze van op, zin ons oomaa.
Dè brèngt mèn op en ideej. Ik bedoel, dènkt oewèègen es in: Ge zèèt enen bôom van vèèfendèrteg jaor oud èn ge stòt, inêene, op Den Heuvel meej oew wòrtele in enen haajtèk betonbak. Om oe hinne niks as beton. Èn onder oe, daor stòn zon duuzend fietse in ene kèlder. As de Tilburgers langs oe lôope dan heurde allêeneg gemaaw. Oover dè diejen aawe lèndenbôom zo schôon waar. Vèdderop staon gezèllege terasse klaor. Mar jè, dès nie vur bôome. As bôom hèdde oewèège te gedraogen èn stil te staon waor dègge stòt. Daor hèdde zèlf nie om gevraogen, hè. Dè op zich is al nie iets om hil vroolek van te wòrre. Òf om in et vurjaor spontaon, van vroolekhèd, gruun blaojkes van te gòn prooduuseere.
As we naa meej zen alle, nòdè we onze fiets in dieje kèlder gedaawd hèbbe, èfkes de moeite neemen om en pròtje te maoke. Meej dieje nuuwen bôom. Èffe vraoge hoe dèt meej em gao. Meschient èfkes oover zenen bast aajen òf òn zen wòrtele kriebelen òf iets. Gewoon, èffen en klèèn gebaor om te laote weete dè we blij zèèn dèttie der stao. Wèlkom hiete. Kènnes maoke meej em. Ik dènk dèttie dè wèl kan wardeere. Ik dènk dèttie dan, meej de week, zèlfverzeekerder wòrt. Der moet langzaam enen band groeje tussen ons èn dieje nuuwen bôom. As we ammòl naa èfkes ons bèst doen. Dan wòrret venèèges enen bôom meej en hart vur onze stad. Meschient wòrtie wèl et nuuwe gruune hart van onze stad waor we meej zen alle wir frêet op kunne zèèn. Vur de koomende vèèfhonderd jaor. Èn hij op ons.
Wèdde dèttie dan in et vurjaor blaojkes gao schiete. Wèdde?!
Tillie B.
Sikreterèsse van et Tilburgs Taolbuuroo (www.tilburgs-taolbuuroo.nl )
