Òn mèn, jawèl, òn mèn is gevraogen om es en stukske tèkst, òfwèl in moodèrne tèrmen ene kòllum, te maoke vur deeze saajt. Naa is dè vòlges mèn nòg nie zo gemakkelek hor, ene kòllum schrèève. Mar ik dòcht: hup, vurèùt, want teegesworregs lèèket wèl òf iederêen goed intersaant meej ene kòllum in de puubliesietèèt verschènt. Teminste, agge en bietje belangrèèk mènt te zèèn. Wörrom zok et nie es perbeere? Dus hèk gezeej teege de meense van Tilburgpuntkom dèk dè wèl èfkes zo reegele.
Affèèn, hier zit ik dan…. Allêeneg, op menèège, aachter men buuroowke meej mene kompjoeter, mene lèptòp èègeleks. Klaor vur mene kòllum. Ik hèb de teejveej, de raadiejoow èn menen aajpòd mar ötgezèt èn mene moobiele tillefôon stao op trille. Want al die illektrieken èn diegietaolen apperaate, dè leit ènkelt mar aaf.
Intusse vraog ik menèège seeriejeus aaf: wè zotter naa intersaant zat zèèn, dinger oover venalles èn nòg wè, die aandere meense van mèn zon wille weete? Daor begienet al, perbleem nummer êen. Ik hèb er naomelek gin mar dan ok himmel gin iedeej van.
Dus ik zit, èn ik wòcht, èn ik zit…. èn ik wòcht op… Jè waor wòcht ik èègeleks op? Op inspieraasie? Op ene suubliemen ingeeving? Op en tillefontje van iemes meej zon Gòdsgruuwelek spèktakuulèèr nuuws dèk dènk: “As dees waor is dan kannik dè de rèst van Tilburg nie onthaawe”? Òf wòcht ik op de buurvrouw die mèn zonne sappege ròddel òf en grôot gehèèm komt vertèlle dèkket wèl gelèèk moet durvertèlle, omdèkker aanders nie van kan slaope vennaacht? Òf zok gewôon zèllef mar wè verzinne? Volges mèn zènner meer die dè doen in de kòllumnisteweereld… zèllef zomar wè verzinne. Dè week wèl zeeker, jè!
Wòcht, ik krèèg enen ingeeving. Ik stêek èfkes en kèrsken aon, bij Peerkes. Peerke Donders heej mèn al meer bijgestaon meej goeje raod dus ge wit ôot nôot. Òffet zin heej, òffet hèlpt weet ik nie, maar et kan zeeker gin kaod.
“Lief Peerke, kunde gij mèn hèllepe meej et schrèève van ene kòllum? Dan kannik die meense van Tilburgpuntkom tevreeje stèlle, gij hèt gelèèk oew liste meraokel te pakken èn wòrde meschient wèl hèlleg verklaord….. Èn dè wòrt ok hôog tèèd ôok! Ene win-win-sietuuwaasie, nie dan? Òftewèl: gij kontènt, ikke blij èn iederêen gelukkeg”.
“Èn ôoh jè, Peerke, dègge bedankt zèèt dè witte…”
Tillie B.
Kòllumniste vur Tilburgpuntkom