Column: Veertig dagen vasten? Ge wit ôot nôot nie!

Nu Ruudje ôot en Metje Nôot weer in het onecht zijn ontbonden en Et Subiet er op zit, is Kruikenstad geen Kruikenstad meer. De burgemeester mag zijn ambtsketting weer om, de kleuren van de NS zijn terug naar blauw en geel en de kans acht ik klein dat er vandaag nog iemand head first van een oplegger afvalt.

Met het einde van carnaval breekt er een zware dag aan voor velen van ons. De echte carnavaller ligt nu met een bonkende kater, koortsig op bed zijn roes uit te slapen, waar horecamedewerkers vanochtend vroeg opnieuw de stad zijn ingegaan. Zij poetsen met een groot gebrek aan slaap het café blinkend schoon terwijl ze dondersgoed weten dat er aankomend weekend geen ruk te doen is in het uitgaansleven. Ook anti-carnavallers mogen waken voor een zwart gat, want geen reden meer hebben om te nodeloos te zeuren: vergis je niet, dat moet afkicken zijn.

Over afkicken gesproken, al jaren beginnen we na carnaval traditiegetrouw met 40 dagen vasten. Vroeger omdat het geloof ons dat voorschreef, inmiddels meer vanwege persoonlijke. In Trouw lees ik dat vasten anno 2012 een oefening van bewustwording is geworden. Mensen willen aan zichzelf bewijzen dat ze zich los kunnen maken van een verslaving, schrijft de krant. En wanneer je het leven niet wilt beteren van alcohol en broodje bal, zijn vooral 40 dagen zonder Twitter en Facebook goede alternatieven.

Aan mij zijn dagen zonder sociale media echter niet besteed. Dan liever een weekend zonder wijn. Ik: gezelschapsdier in hart en nieren, denk daarom de komende 40 dagen vooral aan carnaval in Kruikenstad. Als steuntje in de rug schrijft dat mij immers wijs voor: Lòt ligge, wè leej, leej.

Charlotte Backx
Freelance tekstschrijfster en journaliste
Eigenaar van Door Lotje Getikt