‘Opa, ik vind Tilburg geen mooie stad.’ Menig keer ben ik zo een gesprek begonnen met mijn opa. Gevolg: ellenlange discussies, gegrom, filmmateriaal, geschiedenisboeken die uit de kast werden gehaald en de verhalen over vruuuuger. De uitkomst was helaas elke keer hetzelfde: we bleven het oneens. Tot alles veranderde………
‘Als ik later groot ben ga ik in Utrecht wonen!’ Ik was zestien jaar en vond mijzelf erg wijs en verstandig voor mijn leeftijd wat uiteraard vies tegenviel. Allesbehalve hier rond blijven hangen en in Tilburg studeren was mijn plan. Tot ik op een avond bij een gezellig Café aan het Piusplein in Tilburg binnenliep en alles in een keer anders werd.
Café Brandpunt gaf mij een sollicitatieformulier en een week later hobbelde ik op het Piusplein rond met een dienblad in mijn hand. Binnen twee maanden wilde ik toch maar in Tilburg gaan wonen en drie maanden later was dit dan ook een feit. Na vier maanden dienblad hobbelen kon ik mijn geluk achter de bar beproeven tijdens De Tilburgse Kermis. Dit betekende de start van een liefde voor het leven.
Ik leerde de binnenstad op een andere manier kennen. Als ik in de late uurtjes van het werken of borrelen naar huis wandelde kwam ik de ene verrassing na de andere tegen. De benkskes verspreid over centrum die mij af en toe ondersteunde als ik net een borrel te veel op had en de stadsgedichten die door diezelfde borrel alleen maar mooier werden. Ik leerde het Tilburg van mijn opa kennen. Wat ik hem in eerste instantie natuurlijk niet ging vertellen want iemand gelijk geven zit niet echt in mijn aard.
Als ik dan de volgende morgen weer naar Café Brandpunt wandelde om het terras op het Piusplein in orde te maken kwam ik panden tegen die mij nog nooit eerder waren opgevallen. Nagenietend van de vorige avond liep ik van de Willem II straat de Tuinstraat in. Nog niet helemaal wakker zag ik dat het stiekem erg mooi was in Tilburg. Naarmate de tijd vorderde kwam ik erachter dat ik Tilburg nooit gekend had. Was ik dan gewoon een vervelende puber die discussies uit wilde lokken?
Toen ik uiteindelijk naar het Wilhelminapark verhuisde kon en mocht ik het niet meer ontkennen: Tilburg is een mooie stad! De verhalen van Opa over vroeger waren dus niet helemaal waar, het waren en zijn geen verhalen over vroeger en toen maar over het hier en nu. Het Tilburg van vandaag is waar mogelijk nog mooier dan vroeger. De terrasjes die op zomeravonden gezellig vol zitten, de speelse kinderen in de fonteinen op de Heuvel, de festivals in de binnenstad en de warmte die in de winter uit het knusse café op het Piusplein komt. Het enige wat ik nu eigenlijk nog moet zeggen is: ‘Opa je hebt gelijk…. Tilburg is een mooie stad!’
Ps.
Wie weet waar in Tilburg de volgende tekst staat?
Blinde vlek
wat een mens
toch in deze
woorden ziet!
er staat
wat er staat
en zlfs dat niet.
Columniste: Meghan van den Heuvel