Filmreview: Battle of Warsaw 1920 (2011) ***

Voor meer films kijk in de bioscoopagenda

Regie: Jerzy Hoffman
Genre: Actie/Drama

De Eerste Wereldoorlog is voorbij en de mooie zangeres Ola (Natasza Urbanska) wil in het huwelijk treden met de jonge cavalerist Jan (Boris Szyc). Jan voelt zich echter geroepen om de Oekraïners te verdedigen tegen de opkomst van de Russen. In deze onzekere tijd is het de vraag of Ola en Jan elkaar ooit nog terug zullen zien.

Regisseur Jerzy Hoffman heeft met de Poolse film 1920: Battle of Warsaw een uiterst vakkundige film gemaakt. Hoffman heeft tijdens het maken van deze film oog gehouden voor de details van de veldslagen en de decors zien er subliem uit. Dit kun je wel aan Hoffman overlaten, aangezien zijn CV aardig gevuld is met oorlogsfilms. Daarnaast zien de kostuums er schitterend uit, niet alleen van de soldaten, maar ook van bijvoorbeeld zangeres Ola. Gedurende deze film zien we haar op het podium optreden in de meest mooie jurken en pakken. Ook de afdeling make-up en visagie heeft duidelijk zijn werk goed gedaan. De gewonden en oorlogsslachtoffers die we voorbij zien komen zien er afgrijselijk realistisch uit en de acteurs die Joseph Stalin en Wlodzimierz Lenin spelen lijken zeer goed op deze historische figuren. Hoffman heeft dus detail voor het visuele aspect en laat dit duidelijk zien.

Is 1920: Battle of Warsaw dan een vlekkeloze productie? Nee, absoluut niet. De film bevat een aantal spannende en opvallende scènes. De scène waarin Jan wordt opgepakt door het Russische leger, de scène waarin soldaten een weerloze vrouw misbruiken en de sterfscène van de pastoor zullen de kijker nog lang bezig houden. Toch wordt er met enige regelmaat een grote fout begaan. Middenin de ellende van deze oorlog kent deze film namelijk een heleboel flauwe grappen die niet passen bij de sfeer van de film. De contrasten worden hierdoor enorm groot en dit maakt de film onevenwichtig. De grap over de gemorste Wodka mag overigens niet over het hoofd worden gezien. De verhaallijn tussen Ola en Jan is flinterdun, heel herkenbaar (man gaat oorlog in, vrouw blijf thuis wachten totdat hij terugkomt), maar blijft interessant genoeg. Tijdens de vele veldslagen (die wat rommelig ogen in 3D) krijgt de kijker geen band met de acteurs waardoor de echte strijd niet meer dan een beschouwing blijft. Een observatie met een typisch Hollywood-einde.  

Ruud van Bergen
www.ruudvanbergen.nl