Afgelopen jaar bij de Tilburg Ten Miles kreeg ik voor het eerst echt weer de kriebels. Langs de lijn, bij misschien wel één van de mooiste sportevenementen van Tilburg, zag ik alle lopers voorbij komen. De eerste verend, fladderend alsof ze de grond niet raakte. De mannen en vrouwen in het tweede peloton lopen ook nog een hoog tempo en het ziet er zo heerlijk dartelend uit, vooral in de zon. Alsof niemand hen tegen kan houden. Dan komen we bij de laatste 300 deelnemers. Mijn respect groeit per seconde. Door de namen op de startnummers zijn we in staat om ze nog even dat laatste zetje te geven op weg naar de finish. Oude heren die trekkebenend gewoon doorlopen, te zware dames die op basis van wilskracht de finish zullen halen, ervaren lopers die hun dag niet hebben en weigeren op te geven. Ze komen allemaal langs en zolang ze voor de bezemwagen lopen is het goed. Die wacht namelijk wel..
Zelf lopen voor het goede doel?
Ik besluit dat dit het laatste jaar zou zijn dat ik langs de kant zou staan. Volgend jaar loop ik mee!
Al snel besloot ik een loopclubje op te richten, dat helaas geen lang leven beschoren was, en waar ik er nu nog maar een paar van zie. Blijft toch een dingetje dat sporten. Beginnen oké én dan nog volhouden. Echter ik ging door. Dan maar zelf de boel opbouwen. Nu kwam er dit jaar onverwachts een heel mooi doel bij waarvoor ik direct zei: daar ga ik me voor inzetten. Het neefje Faber van mijn zoons Tom en Bram kreeg op 25 maart een vreselijk bericht te horen. Een neuroblastoom tumor in zijn nek en buik was geconstateerd, met uitzaaiingen naar het beenmerg. Het hele verhaal hierna kunt u nalezen op www.fabergoesusa.nl
Regelen
Dan is het bijna zover de TTM en moet er nog vanalles geregeld worden. T-shirts, sponsors en drukkers. Na een relatief korte periode vond ik ze allemaal met behulp van mijn netwerk. Uiteindelijk zijn het Joyce van Zorgbureau Sense, Jeroen van Wonen-013 en Jacky van Screen Colours geworden.
Zij maken het mogelijk dat we met 20 personen vertegenwoordigd zijn op de dag zelf 1 september. Het zijn allemaal personen die iets hebben met het verhaal van Faber. Tja, en zeg nou eerlijk, wie wordt er niet geraakt door zo’n verhaal.
Er loopt op elke afstand wel iemand voor Faber mee en het gros loopt zelfs de 10 EM. Daarnaast zal een groot gedeelte van de familie in dezelfde loopshirts getooid er alles aan doen om het gewenste bedrag bij elkaar te krijgen en zijn zij er natuurlijk om ons luidkeels aan te moedigen en op te vangen bij de finishlijn. Misschien is het wel iemand van ons die deze keer bij de laatste 300 deelnemers voor de bezemwagen zit. Toch ga ik er vanuit dat we het allemaal halen. Want een stukje hardlopen is pittig dat wel, echter in vergelijk met het op 3,5 jarige leeftijd 5 zware chemo’s moeten doorstaan en vechten voor je leven dat is… Ik zeg dit laatste stukje mag u zelf invullen!
Bedankt!
Ik wil via deze weg onze sponsoren bedanken en iedereen aanmoedigen om op 1 september naar de stad te komen om ons de finish over te schreeuwen!
Marco van den Berg
