Bedrijven met flexibele werktijden die op werknemers gericht zijn, hebben doorgaans met minder problemen te kampen in hun human resource management dan bedrijven met flexibele werktijden die op de werkgever gericht zijn. Bovendien hebben ze doorgaans meer vrouwen in dienst. Dat blijkt uit onderzoek in 21 Europese landen van de Tilburgse promovenda Heejung Chung. Ze promoveert op vrijdag 13 november.
De behoefte aan flexibele werktijden groeit, zowel onder werknemers als onder werkgevers, maar empirisch onderzoek ernaar is nog nauwelijks uitgevoerd. Daarom onderzocht Heejung Chung de praktijk van flexibel werken bij bedrijven in 21 Europese landen.
Flexibele werktijdregelingen zijn onder te verdelen twee duidelijke groepen, ontdekte Chung, namelijk regelingen die op de werknemer gericht zijn en regelingen die op de werkgever gericht zijn. Bedrijven met werknemersgerichte regelingen hebben minder problemen met hun personeelsbeleid dan bedrijven met werkgeversgerichte regelingen. Bij bedrijven met meer werknemersgerichte flexibele arbeidstijden werken bovendien relatief meer vrouwen. En in landen waar relatief veel vrouwen werken, zijn meer bedrijven met werknemersgerichte flexibele arbeidstijden.
Sterke vakbonden gunstig
Daarnaast is het bestaan van werknemersvertegenwoordiging in het bedrijf (zoals een ondernemingsraad) of een collectieve arbeidsovereenkomst gunstig voor de ontwikkeling van flexibele arbeidstijden, blijkt uit Chungs analyses. Landen met sterke vakbonden en een gedecentraliseerde onderhandelingssysteem hebben bedrijven met meer werknemersgerichte regelingen, terwijl landen met zwakkere vakbonden en een centraal onderhandelingssysteem meer bedrijven herbergen met werkgeversgerichte regelingen.
Werknemersgerichte flexibele arbeidstijden lijken dus de meeste voordelen op te leveren, aldus de promovenda. Haar onderzoek laat zien dat zowel op het niveau van nationaal beleid als op het niveau van bedrijfsmanagement nog maatregelen kunnen worden genomen om flexibiliteit te bevorderen.
Heejung Chung (1977, Seoul, Zuid-Korea) studeerde sociaal beleid aan de Yonsei Universiteit en de Universiteit van Edinburgh. Ze voerde haar promotieonderzoek uit bij ReflecT, Research Institute for Flexicurity, Labour Market Dynamics and Social Cohesion at Tilburg University en het Hugo Sinzheimer Instituut van de UvA. Sinds 1 april werkt ze als postdoc onderzoeker bij de Faculteit Sociale Wetenschappen van de UvT en als manager van het European Data Centre for Work and Welfare.
