In Museum De Pont zijn vanaf 30 augustus drie nieuwe tentoonstellingen te zijn. Dit betreft de tentoonstellingen Stones & Sketches van Robert Zandvliet, The Essential van het kunstenaarsduo Inge en Martin Riebeek, en Een oeuvre van Ria van Eyk. Museum De Pont is elke week van dinsdag t/m zondag geopend tussen 11.00 en 17.00 uur.
Robert Zandvliet: Stones & Sketches
30 augustus 2014 t/m 4 januari 2015
Het handelsmerk van Robert Zandvliet (Terband, 1970) zijn grote schilderijen met eitempera in één keer opgezet. Voor het eerst toont hij nu een minder bekende kant: een keuze uit de tekeningen en schetsen die voorafgaan aan die schilderijen. Tijdens het ordenen van de honderden werken op papier, ontstonden er als vanzelf series. Soms is een titel voor een tentoonstelling waaraan hij werkte een rode draad in een serie schetsen, terwijl het in de series Linea, Schrift en Zigzag juist om de vorm of het gebaar gaat.
Voor diegenen die bekend zijn met de schilderijen van Robert Zandvliet is het kijken naar de tekeningen een hernieuwde ontmoeting met oude bekenden, zoals de filmdoeken en snelwegen. Ze tonen de weg die Zandvliet vanaf de jaren negentig is gegaan: In de voetsporen van beroemde voorgangers op zoek naar een pure vorm en heldere compositorische oplossingen. In de grote schets, die hij rechtstreeks op een muur van het museum aanbracht, vat hij die terugblik nog eens samen.
Voor de nieuwste serie schilderijen, Seven Stones, liet hij de oude meesters achter zich en vond de uitdaging in iets wat op het eerste gezicht vrij simpel lijkt: het schilderen van een steen. Hij zocht naar een bezieling in het schilderij die hij ook in een steen herkent: “Of de steen lelijk of mooi is doet er niet toe. Het gaat om de vanzelfsprekendheid en een soort van samengebalde energie die de steen eigen is.” Vroeger was Zandvliet op zoek naar vorm, nu veel meer naar de reden waarom een vorm hem zo raakt.
Inge en Martin Riebeek:The Essential
30 augustus tm 26 oktober 2014
Op een reis die Martin en Inge Riebeek (Haarlem, 1957; Wageningen, 1964) in 2002 maakten voor een opdracht, ontmoetten ze mensen die op hun verzoek voor de camera vertelden over hun dromen. Die ‘toevallig’ gefilmde portretten werden een doel op zich. Het kunstenaarsduo maakte series waarin ze mensen vroegen te vertellen over hun wensen, hun paradijs. Het format is steeds helder en in één take opgenomen: een persoon wandelt naar een vaste camera, kijkt in de lens en vertelt een verhaal. Zonder gebruik van zoom of andere filmische trucs. Er is slechts een camera en de realiteit van de persoon en zijn of haar verhaal.
De laatste jaren stelden de kunstenaars een andere vraag: Wat is voor jou de essentie van het leven op dit moment? Wat of wie heeft je gevormd? Het leidde tot The Essential, minidocumentaires waarin een leven wordt samengebald tot een paar minuten. Het is ontroerend hoe openhartig de geïnterviewden zijn voor de camera. Zeker als je bedenkt dat ze Martin of Inge toevallig op straat ontmoetten en die ontmoeting nooit veel langer dan een paar uur heeft geduurd. De selectie die Inge en Martin bij terugkomst van hun reizen maken, geeft een beeld van de ander en van wat voor hem of haar essentieel is. Maar daar blijft het niet bij: Geïnspireerd als zij zijn door de filosofie van Emmanuel Levinas, waarin ‘de Ander’ zin geeft aan ons bestaan, bieden zij met hun werk een glimp van de essentie van ons eigen zijn.
Ria van Eyk: Een oeuvre
30 augustus – 26 oktober 2014
Aan Ria van Eyk (Venlo, 1938) is dit jaar de oeuvreprijs beeldende kunst van het Prins Bernhard Cultuurfonds Noord-Brabant toegekend. Naar aanleiding hiervan heeft De Pont het initiatief genomen een keuze uit haar omvangrijke oeuvre te exposeren.
Van Eyk geldt als een uitzonderlijke pionier in de abstracte textielkunst die vanaf de jaren ’70 van de vorige eeuw in Nederland sterk in ontwikkeling was. Zij is een van de belangrijkste wegbereiders voor de emancipatie van de textielkunst, met name door haar monumentale toepassingen van textiel in de architectuur. Hoogtepunt is het ‘Sterrenhemeltapijt’ (1997-1998) dat zij in opdracht van de Rijksgebouwendienst maakte voor het Koninklijk Paleis op de Dam. Vanaf halverwege de jaren tachtig maakt Van Eyk ook schilderijen en werken op papier, waarin zij met kleur en bladgoud haar fascinatie en liefde voor de Italiaanse renaissance verbeeldt. In haar lange en consistente carrière heeft Ria van Eyk steeds nieuwe wegen gezocht. Ook haar inzet om textiel los te zien van het louter ambachtelijke imago en het als een volwaardig beeldend medium te beschouwen, heeft bij de voordracht een rol gespeeld.
Foto: Peter Cox, Eindhoven; courtesy Galerie Onrust, Amsterdam
