Vanochtend staat één van de kritieke punten van de reis op het programma: De boottocht van Aswan naar Wadi Halfa. Deze achttien uur durende trip over de Nijl is de enige mogelijkheid om vanuit Egypte Soedan binnen te komen en heeft ons in de voorbereiding heel wat kopzorgen bezorgd. Het op afstand vastleggen van tickets voor de ferry en het regelen van transport voor de Landrover was een hele klus en aangezien de boot maar één keer per week gaat, mag hier niets mis gaan.
Enigzins gespannen komen we daarom ’s ochtends om 10.00 uur bij de ferry terminal aan. Daar wordt naast het regelen van de gebruikelijke papierwinkel de politie nog voor een vriendenprijsje omgekocht om onze auto met rust te laten en kunnen we onze weg richting de ferry vervolgen. De ferry ligt naast een andere boot die duidelijk dienst doet als vrachtschip en hier zal de auto ook op moeten. We wachten rustig af en staan verbaasd toe te kijken hoe het vrachtschip gevuld wordt met de meest uiteenlopende spullen. Karren vol met ijskasten, tv’s, meubels en spul dat in Nederland eerder richting het stort zou gaan, wordt aan boord gesleept.
Nadat we denken alles geregeld te hebben, komt een mannetje van de douane woedend achter ons aangelopen. We hebben een bepaald aantal Soedanese ponden niet betaald. De tax, oftewel het geld dat normaal betaald wordt zodat de auto niet nagekeken wordt, wil het mannetje niet meer hebben en hij verzekert ons dat de hele auto doorzocht zal worden. Vooral de Aussies moeten het ontgelden, omdat hij het tegen hen het meest nadrukkelijk heeft gezegd. Buiten maken we ons op voor een grondige check, waarbij we vooral bang zijn voor het roofrack dat net perfect bevestigd is. De Aussies worden als eerste gevraagd hun auto helemaal uit te laden. Werkelijk alles moet naar buiten terwijl hij nauwelijks naar de inhoud kijkt. Daarna zijn de Engelsen aan de beurt, die eigenlijk alleen een paar laadjes hoeven open te trekken. Met een glimlach komt hij onze kant op, het zal dus wel los lopen. Hij vraagt ons alleen wat er in de bepaalde boxen zit en gelooft het daarna wel. Gerust kunnen we terug naar de boot, waar nog vier plekjes vrij zijn voor de vier auto’s. Na het inparkeerwerk waar Michael Schumacher jaloers op zou zijn geweest, gaan we aan boot voor de gevreesde tocht. We hebben ons na alle verhalen op het ergste voorbereid, maar het blijkt allemaal reuze mee te vallen. We hebben een prima plaats in de “dining room” waar we ons de hele avond vermaken met puredo, yatzhzee, rikken en presidenten. Rond de klok van elf gaan we slapen in de heerlijk verkoelde slaapcabine. Morgen zou een tweede drama op het programma staan: Wadi Haifa.
De leukste WK tips en acties in Tilburg?
www.tilburg.com/wk
Klik hier om ook sponsor te worden!
