Kilometers modder, rivieren en een roadblock (Koninginnerit op Koninginnedag)
VAN: MOLALE, ETHIOPIE
NAAR: SOLOLO, KENIA
KM VANDAAG: 85
KM TOTAAL: 10.575
Na een korte nacht die, met inachtneming van het comfortniveau, de hygiene en geluidsoverlast, eigenlijk veel te lang duurde wordt vroeg de grens met Kenia gepasseerd. Vandaag, op Koninginnendag, staat een rit van 265 km van Moyale naar Marsabit op het programma. Een stuk nationale weg dat in de boeken staat als zeer slecht begaanbaar en bij het grenskantoor krijgen we al de eerste schokkende mededeling: gisteren is een aantal mensen omgekomen op deze weg, nadat een truck was omgekanteld. De moed zakt ons nog verder in de schoenen als we de laatste boodschappen doen voor onderweg en we verschillende locals spreken. Zo zegt de ene Keniaan met een glimlach: ‘The road is fine, no problem’, en krijgen we van iemand anders te horen: ‘You’re going to Marsabit? You’ll never manage’.
Gelukkig hoeven we dit avontuur niet alleen aan te gaan en worden we vergezeld door twee Zuid-Afrikanen, drie Duitsers, twee Zwitsers en een Spanjaard. We zijn nog geen vijf minuten onderweg als we een indruk krijgen van wat ons vandaag te wachten staat. Hetgeen de weg moet voorstellen bestaat voor zover ons zicht reikt uit modder en hier en daar een rivier die over de weg stroomt. Een truck die duidelijk al een paar dagen vaststaat in de modder en een bus waar een groep Kenianen met man en macht beweging in probeert te brengen. Na het kappen van een aantal bosjes wordt een weg om de gestrandde voertuigen gevonden om even later op het grootste obstakel van de dag te stuiten.
We glijden al een tijdje door de modderige wegen en rivieren, met zo nu en dan wat duwen en trekken, als we in de verte een aantal voertuigen en een groep mensen zien staan. We zetten onze auto’s aan de kant om te voet polshoogte te gaan nemen. Na een korte voettocht over het slechtste stuk weg tot nu toe stuiten we op een groep van vijfentwintig met kapmessen gewapende Keniaanse mannen die met doornstruiken een wegblokkade hebben gemaakt. Overdonderd door de situatie horen we deze mannen aan. Zij zijn de “local government” en als we door willen, moeten we betalen. Al snel wordt ons de situatie duidelijk als we zien dat enkele meters verder ongeveer acht trucks vaststaan in de modder. Deze gestrandde truckers staan al een dag of vijf vast op dit onbegaanbare stuk weg en hebben een lucratieve manier bedacht om een centje bij te verdienen. Als je ze betaalt, mag je door en helpen ze je langs de gestrandde trucks. Na wat overleg en prijsonderhandelingen die uit de hand dreigen te lopen, zien we in dat we geen andere optie hebben en besluiten te betalen. De volgende twee uur worstelen we om onze oranje vierwieler door het modderbad te krijgen. Alle vijfentwintig Kenianen zijn nodig om dit te bewerkstelligen en nadat ook wijzelf van top tot teen onder de modder bedekt zijn, kunnen we gelukkig onze weg vervolgen. Het moment dat de auto uit de modder slipt en weer verder kan, voelt echt als de gelijkmaker maken in de allerlaatste minuut om er zo nog een verlenging eruit te slepen. Het is al donker aan het worden en gelukkig wordt het enige dorpje langs deze weg, Sololo, snel bereikt. Hier wordt, nadat we in tien uur tijd slechts 85 kilometer hebben afgelegd, een overwinningsbiertje gedronken en uitgeput en gebroken een bed opgezocht.
Klik hier om ook sponsor te worden!
De leukste WK tips en acties in Tilburg?
www.tilburg.com/wk
