Op woensdagochtend 16 december rolde er door de lege tilburgse binnenstad een 3,5 meter hoog coronavirus kunstwerk, begeleid door drager Tim Hobbelman. Geen protest, geen tentoongestelde mening; maar een artistiek hart onder de riem. Een openbare lijdensweg van de maker, een kruistocht. Zichtbaar, voelbaar en tastbaar. Eenzaam!
Foto: Jan van Eijndhoven
Corona
Eind maart raakte Tim Hobbelman in gesprek over de invloed van de maatregelen die genomen waren als strijdplan tegen de Corona pandemie. Luisterend naar de verhalen van anderen die hun leven veranderd zagen vroeg hij zich af hoe zijn coronatijd er uit zou zien en wat hij als kunstenaar zou kunnen doen om de verantwoordelijkheid, het gevaar, de grootte en de zwaarte van deze crisis in te leren zien. Hoe hij zo intens mogelijk deze tijd zou kunnen beleven.
Om aan dat gevoel vorm te geven ontwierp Tim een enorm coronavirus met een doorsnede van 3 meter met interne ‘longen’. Alleen al de grootte van het object, maakt de dreiging zichtbaar en voelbaar. “het object is behoorlijk lomp en zwaar, dit zorgt er voor dat je ook letterlijk afstand moet houden tot mensen”. Hiermee is de metaforische waarde van het werk volgens Hobbelman perfect uitgebeeld.
Over het kunstwerk
De eenzaamheid van het alleen dragen, van het lichamelijke lijden onder het gewicht, van de grootte van iets onzichtbaars, van de aanslag die het op ons leven heeft. Met of zonder besmetting, we dragen allemaal ons eigen virus. In de bol hangt een 12 vlak, een zogenaamde dodecahedron met 12 luidsprekers die een soundscape ten gehore brengt waarin een ademhaling en hartslag begeleid wordt door de stem van Mark Rutte, elektronische en analoge instrumenten. Waardoor je het besef van een levend organisme gewaar wordt.
Eenzaamheid tijdens Corona
Tim’s visie achter dit werk is de wens om dit virus; deze dreiging zichtbaar te maken. Hij laat met dit kunstwerk zien dat we met zijn allen een zware verantwoordelijkheid hebben. Iedereen draagt dit gevaar met zich mee, en ook al dragen we deze last als samenleving, dragen we dit vooral alleen. Deze eenzaamheid wilde Hobbelman laten zien en vooral beleven.
Het virus is daarin dus groter als dat deeltje op zichzelf. Deze tijd is confronterend en in deze tijd komen we allemaal onszelf in een versterkt daglicht tegen. Onze manier van omgaan met moeilijke situaties wordt hierin extra uitgelicht.
