Charlotte is moeder van een dochter en een zoon (en ook dochter van een moeder en een vader) en echtgenote van een man. Daarnaast is ze ook nog werknemer van haar bazen en fan van de leidsters van kinderdagverblijf Burgemeester. En ze schrijft graag.
Twee keer per week plaatst SBKinderopvang columns van Tilburgse papa’s en mama’s over uiteenlopende onderwerpen die te maken hebben met hun gezin: opvoeding, kinderopvang, familie, het komt allemaal voorbij. Vaak hilarisch, soms serieus maar vooral herkenbaar. Deze keer schrijft mama Charlotte over ophaal ongemak…oftewel je haalt je kind enthousiast op bij de kinderopvang maar dat enthousiasme is niet wederzijds…en dan?
Even snel op en neer
“Yep, ik haal ze wel even op!” En dan pas een half uur later terugkomen. Het gebeurt ons regelmatig, terwijl het maar drie minuten fietsen is naar de opvang toe. Vierentwintig minuten dus om twee kinderen in te pakken en mee te nemen. En de spullen te verzamelen, te kletsen met de leidsters en de dag door te nemen. Soms is het gewoon gezellig en gaat alles op het gemakje: nog even spelen, nog even iets laten zien, nog even zwaaien en hop, een half uur verder.”
“Maar heel soms is het ook niét zo heel gezellig, dan wil dochterlief gewoon niet mee. In het begin is dat dan soms best nog wel even grappig – ze wil mee met die ene lieve leidster en denkt daar frietjes of pannenkoeken te krijgen.
Het ophaal ongemak begint
Maar als ze het blijkt te menen en echt niet mee wil, dan wordt het toch knap ongemakkelijk. Sta je daar met je goeie gedrag. We doen nog wel zo ons best. Ik ben op zich niet heel erg van het perfecte plaatje, maar je kind niet mee naar huis krijgen is wel verre van dat. En dat dan ook nog eens voor een kritisch publiek, hoe gênant is dat. Je ziet ze kijken, met z’n allen: “Gaat het haar lukken?”
“Hoe pakt die kleine het aan, en wat haalt de ouder allemaal uit de kast?” Ze zitten aan tafel nieuwsgierig te kijken, of komen er als hooligans omheen staan. Ze moedigen het onwillige kind nog net niet aan. “Kunnen we er nog iets van opsteken, hoe rek je nou het langst?” Acht nieuwsgierige kindjes, zestien priemende oogjes. Kritische peuters, een lastig publiek. Maar gelukkig schieten de leidsters altijd te hulp”
Ode aan de leidsters
“Ze leiden de menigte af en overtuigen het kind in kwestie ervan dat de andere kindjes óók naar huis gaan. Dat zij zelf ook geen friet of pannenkoeken gaan eten. Dat het kinderdagverblijf ’s avonds helemaal leeg en donker is. Ongezellig en koud. Dan nog beter gewoon met moeder mee naar huis. Vooruit dan maar, hop, op de fiets.”
Mama Charlotte heeft het mede over de goede leidsters bij SBKinderopvang. Wat vind jij belangrijk als het gaat om kinderopvang? Kleinschaligheid, een goede voorbereiding op de basisschool, veel aandacht voor natuur/buiten spelen of let je meer op flexibiliteit? Misschien weet je als aanstaand ouder nog niet precies wat de mogelijkheden zijn en waar je dus op moet letten. SBKinderopvang helpt je graag met de goede keuzes maken.
