Vooroordelen
“Wie heeft jou dat vieze woord geleerd?” Moeder Brunswijk had het over ‘haast’ toen ze haar zoon met deze woorden streng toesprak. Braboneger had er nog nooit van gehoord. Bladerend door het woordenboek vond hij synoniemen als ‘snel’ en ‘vlug’. Op zijn eerste schooldag, net een jaar in Nederland, had Braboneger nogal wat moeite met haast maken en kwam te laat. Alle vooroordelen over roetmoppen en kachelpijpen komen voorbij in een autobiografische voorstelling: kunnen die zwarten uit de jungle hun ‘klauwen wel laten wapperen’?
Wie is de Braboneger?
Braboneger is een uit Suriname afkomstige Tilburger die in onvervalst dialect met rake grappen en zelfspot het nieuws doorneemt. In het najaar van 2011 neemt nachtportier Steven Brunswijk, zoals Braboneger officieel heet, een filmpje op met een geheel eigen kijk op de economische crisis. Na het regelrechte succes met zijn internetfilmpjes kreeg Brunswijk aandacht van onder andere PowNews, Q-Music en Sp!ts. Ook werden er heuse fanpagina’s opgericht. Braboneger wordt op internet de laatste maanden aangemerkt als eendagsvlieg. Hij slaat terug met een theatervoorstelling die in een uitverkocht Theater de NWE Vorst warm wordt onthaald.
Haast
Bij aankomst op Schiphol zag Braboneger een heel nieuw fenomeen: de roltrap. Heerlijk rustig naar boven en beneden gebracht worden. Lekker lui en gemakkelijk. Als een speeltoestel zocht de kleine Steven de goede trede en liet hij zijn handen over de rolband glijden tot hij op zijn schouder werd getikt. “Hallo jongeman, zou ik er even langs mogen?” Steven stond perplex en ging niet aan de kant. “De trap gaat vanzelf omhoog meneer”. Met een hardere tik duwde de zakenman Steven opzij en zei verwijtend: “Aan de kant roetmop, ik heb haast.”
Aardappelen versus rijstkorrels
Steven kwam op de basisschool al vrij snel in contact met Pieterke. Dat was het enige jongetje die het niet kon schelen dat Steven een neger was. Hij nodigde hem uit voor spelen en het avondeten. “We hebben geen rekening met je gehouden”, zei de moeder van Pieterke. “Hoeveel aardappelen wil je?” Braboneger wist niet wat hem overkwam: hoeveel aardappelen? Hoeveel aardappelen? Aan de mate van Brabantse gastvrijheid moest Steven overduidelijk even wennen. Moeder Brunswijk schept normaal rijst op bij het leven. In het kader van integratie vroeg zij toen Pieterke bij hen kwam eten dan ook maar: “Hoeveel rijstkorrels wil jij hebben, jongen?”
‘Gewoon betalen’
De voorstelling geeft een kijkje in het leven van de Braboneger, van de aankomst op Schiphol vijfentwintig jaar geleden tot het ontstaan van de voorstelling in de afgelopen maanden. Veel anekdotes lijken waargebeurd, of in ieder geval op waarheid gebaseerd. Brunswijks familie vormt de rode draad van zijn voorstelling. Stevens moeder, vader en broers worden veelvuldig op de hak genomen. Zijn enige zus wordt ontzien en kondigt hem zelfs aan. Met bijna een elftal aan kinderen in een vreemd land, hebben de ouders van Brunswijk altijd hard willen en moeten werken. Dit vormt tot op heden een grote inspiratiebron voor de Braboneger. Na problemen in het verleden heeft hij door kei hard te werken zijn ouders trots kunnen maken met een theatervoorstelling in zijn eigen stad. “Als je iets wil bereiken moet je hard werken, gewoon betalen, gewoon schuiven meej oe mars, aftikken.”
Het publiek beloont hem met luid geschater en applaus gedurende de hele voorstelling. De potentie voor deze cabaretier is hoog. De zenuwen helaas hier en daar ook, waardoor hij nogal eens de draad kwijt raakt. Na de show blijkt Steven precies dezelfde persoon als op het podium. Hartelijk en vol humor. Hij maakt genoeg tijd vrij voor alle fans die een praatje willen maken of met hem op de foto willen.
