‘Overdekt, kussens, eten en muziek, we springen meteen op de fiets’
Thuis doe ik de laatste voorbereidingen met mijn vriendje Danny, voordat we naar het Leijpark vertrekken. De cake is al gedeeltelijk afgekoeld en de regen is even opgehouden. Nee, we gaan geen spacecake eten op Mundial, we gaan notencake eten op Picknick in the Park, een picknick georganiseerd door Huis van de Wereld, aan de vooravond van Mundial.
Het lijkt er vrijdag middag even op dat onze picknick niet door zal gaan, er is regen voorspeld, en die voorspelling is uitgekomen. Rond een uur of zeven word ik door mijn vader gebeld. Hij schreeuwt boven de muziek uit dat ze op poefs in een grote tent zitten, en dat we op moeten schieten, omdat ze al zijn begonnen met eten. Overdekt, kussens, eten en muziek. We springen meteen op de fiets.
Bij de ingang van Mundial staan er al braaf wat security mannen en personeel die onze tassen controleert. Geen blik en glas, wat al duidelijk stond aangegeven op de site. Mijn cakeblik mocht gelukkig wel mee. Lang leve de uitzonderingen. Mijn vader zit met allemaal vrienden in een grote tent. Iedereen zit op een poef en ik zie dat ze er eentje hebben vrij gehouden voor mij en Danny. De groep zit in een kringetje, en als ik dichterbij kom zie ik waarom dat kringetje is ontstaan, iedereen zit namelijk om een berg eten heen.
Net als ik zit en mijn vader alvast een vader dag cadeautje heb overhandigd, waar ik zelf ook wel een hapje van lust (bonbons), wordt ik gebeld door mijn vriendin. Ze staat bij de ingang en ik moet iets helpen dragen. Nog voordat mijn vader dankjewel kan zeggen ben ik al aan het rennen, wat kan het nu in godsnaam zijn wat ze wel op de fiets mee krijgt, maar niet in haar eentje kan dragen?
Als ik aankom zie ik haar staan met 3 bekertjes drinken, ook staan er nog 3 bekertjes op een tafeltje, die mag ik dragen. Aha, anderhalve liter flessen mogen dus ook niet mee het terrein op. Als we weer aankomen bij de rest van de groep en ook een plekje voor mijn vriendin hebben geregeld kunnen we beginnen met eten. Mijn vriendin heeft een andijvietaart gemaakt, wat ons hoofdgerecht zal worden. Vervolgens deel ik aan iedereen mijn cake uit, die binnen 5 minuten helemaal op is. En dan kan nu het echte werk beginnen.
Op het kleedje in het midden liggen lekkere borrelhapjes, zoals olijven, nootjes en stokbroodjes, en mijn vader heeft dozen wijn meegenomen. Nadat iedereen deze dozen leeg heeft gedronken, bewegen we ons langzaam richting het podium, waar ondertussen alweer de derde band van de avond aan het spelen is. Bescheiden begint iedereen te dansen, ja, ook de rond de 50-jarige vrienden en vriendinnen van mijn vader.
Er speelt een Marokkaanse band, die up-tempo vrolijke muziek verzorgt. Hoe meer wijn er genoten wordt, hoe gênanter de vrienden van mijn vader zich dansend door de tent bewegen. Een van de vrienden van mijn vader komt als heftig trippelend dansend naar me toe en zegt: ‘We zijn een kameel, doe met me mee!’ Ik heb nog nooit een kameel zien dansen maar ik probeer me in te leven.
Rond vijf voor elf speelt de Marokkaanse band hun laatste nummer. Jammer, ik wil dat het nog wel uren door zou gaan. Maar ik ben ook moe en moet energie overhouden voor de rest van het weekend, waarin ik Mundial ga bezoeken! Het was een picknick zoals een picknick moet zijn. Wijn, veel eten, borrelhapjes, gezellige mensen, goede kussens en muziek. Vervolgens aangeschoten mensen die voor wat grappige taferelen zorgde. Het was een mooie avond om in de stemming te komen voor Mundial. Waar ik niet wist dat deze picknick ook vorig jaar al het geval was, weet ik wel dat ik er volgend jaar zeker weer bij ben!
Simone Benckhuijsen
Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl
