In het hart van Tilburg staat Stichting Broodnodig, een organisatie die zich inzet voor de lokale gemeenschap door dagelijks gratis brood, soep en warme maaltijden te verstrekken aan mensen in nood. Hülya Özdemir, de drijvende kracht achter deze stichting, deelt haar verhaal over opgroeien in Nederland als pleegkind van broodpater Gerrit Poels en hoe ze het stokje van haar vader heeft overgenomen om zijn levenswerk voort te zetten. Wij gingen langs bij Broodnodig en stelde haar (0)13 vragen!
#1: Kun je jezelf kort voorstellen?
“Zeker! Ik ben Hülya, 48 jaar en getogen in Tilburg. Oorspronkelijk ben ik van Turkse afkomst, maar ik heb mogen opgroeien bij mijn (pleeg)ouders meneer en mevrouw Poels. Samen met nog vijf andere pleegkinderen zijn we hier naar de basisschool en middelbare school gegaan. We begonnen vrij snel met werken en zelfstandig wonen. Ik heb verschillende soorten werk gehad, van horeca tot een eigen winkel, maar uiteindelijk ben ik bij Stichting Broodnodig beland om wat rust voor mijn ouders te creëren.”
#2: Hoe oud was je toen je naar Nederland kwam?
“Wij waren allemaal tussen de één en twee jaar oud. In mijn geval was mijn biologische moeder op jonge leeftijd uitgehuwelijkt aan een veel oudere man. Mijn biologische vader kwam naar Nederland als gastarbeider, maar administratieve problemen leidden tot zijn gedwongen terugkeer naar Turkije. Mijn moeder, die al in Nederland was, weigerde terug te gaan. Zij kon niet in haar eentje voor mij zorgen en familie van mij woonde bij de familie Poels in de straat. Zij waren bekend met het werk wat de familie Poels deed en hebben gevraagd of ik daar mocht blijven.”
#3: Je had ook nog andere pleegbroers en zussen?
“Ja, vijf! We zijn met zijn zessen. Dat was een drukke bedoeling, altijd wel leven in de brouwerij. We hebben verschillende leeftijdscategorieën. Mijn moeder organiseerde van alles, onze dag zat van ’s ochtends tot ’s avonds vol met allerlei nuttige en leuke bezigheden. Muziek, sport en naschoolse activiteiten. We kwamen niets te kort!”
#4: Waarom heb je besloten om het stokje van je vader bij Stichting Broodnodig over te nemen?
“Ik ging al een paar jaar met papa mee naar zijn lezingen buiten de stad. Toen ik moest stoppen met mijn winkel, had ik meer tijd voor ons pap. Op een gegeven moment gaven mijn ouders aan te overwegen te stoppen. Ik heb aan mijn vader gevraagd of hij wilde dat zijn werk doorging. Ik zag dat hij daar enorm enthousiast van werd, ik zag hem vanaf dat moment weer helemaal opleven.”
#5: Wat waren de uitdagingen die je tegenkwam toen je het stokje overnam?
“Mijn vader was in een soort desillusie beland en ik merkte frustratie bij hem. Mensen waren tegen zijn onbezoldigde hulp; ze vonden dat ouderwets en niet innovatief genoeg. Ook fysiek ging het minder met hem. Hij begon krom te lopen. Doordat ik een modernere uitleg kon geven dan mijn vader, openden er weer meer deuren voor ons. Het resultaat was dat we konden uitbreiden en nu dagelijks vijftig mensen van een warme maaltijd voorzien.”
#6: Hoe blijf je gemotiveerd om zijn wens voort te zetten?
“Het voelt alsof hij er nog steeds bij is, alsof hij meekijkt en -luistert. Wat is een belofte waard als je jezelf er niet aan houdt? Ik ben om die reden heel weinig beloftes aangegaan in mijn leven. Naar mijn mening moet je de persoonlijke verantwoordelijkheid uit jezelf halen. Als je dat een beetje voor elkaar krijgt, mag je al blij zijn.”
#7: Wat zijn de belangrijkste waarden en principes die jouw ouders je hebben bijgebracht?
“Mijn vaders belangrijkste uitspraak is: eerst voeden, dan opvoeden. We hebben een survivalinstinct in ons. Het is lastig hulp te vragen bij primaire zaken zoals rondkomen en eten voor je gezin. Mensen komen met dit soort problemen vaak op het laatste moment, wanneer het eigenlijk te laat is. Dat accepteren we. We helpen eerst waar nodig en dan gaan we kijken of we iets aan de situatie kunnen doen.”
#8: Hoe ziet de toekomst van Stichting Broodnodig eruit?
“Wij laten ons leiden door wat nodig is. We zien al een paar jaar dat de behoefte voor dagelijks eten steeds groter wordt. Er komen bij ons steeds meer mensen die eenzaam zijn en hun dagelijkse maaltijd niet voor elkaar krijgen, maar ook steeds meer dak- en thuislozen.”
#9: Hoe werf je nieuwe vrijwilligers?
“We hebben met onze nieuwe website een kopje waar mensen zich kunnen aanmelden als vrijwilliger. Tot op heden ben ik niet ontevreden met wat er tot nu toe naar ons komt. Als mensen zelf naar ons toekomen, is ongeveer tachtig procent passend. Zo’n formulier werkt dus goed! We hebben op dit moment zestien vrijwilligers, het liefst werk ik met een groepje van negentien. Er is dus nog plek.”
#10: Hoeveel uur per week ben jij bezig met Stichting Broodnodig?
“Bij Stichting Broodnodig zijn we toegewijd aan onze missie en werken we soms van 10 uur ’s ochtends tot 5 uur ’s middags. Naast onze fysieke aanwezigheid, omvat ons werk achter de schermen postverwerking, overleg met leveranciers en donateurs en het beheren van financiële zaken. We staan ook paraat voor vragen van 81 maatschappelijke organisaties die hulp nodig hebben voor hun cliënten. Deze diverse taken vergen ongeveer 50 tot 60 uur per week en dat is slechts een deel van onze betrokkenheid bij het ondersteunen van de gemeenschap.”
#11: Hoe zorgen jullie ervoor dat jullie ondanks uitdagingen toch voedsel kunnen verstrekken?
“Door bakker Floor van Lieshout en hun trouw aan ons, kunnen wij iedere dag mensen voorzien van gratis brood. Er wordt nog steeds zuivel, groente en fruit geleverd, maar in mindere mate. Daar halen we wat vanaf zodat we daar de dagelijkse maaltijdsoep van kunnen maken. Voorheen konden we dagelijks pasta, groente en aardappelen leveren. We moeten wat creatiever met onze middelen omgaan, maar zo kunnen we ervoor zorgen dat mensen hun dagelijkse voeding binnenkrijgen.”
#12: Hoe ga je om met mensen die mogelijk geen echte hulp nodig hebben?
“Weinig mensen doen alsof ze hulp nodig hebben. Als wij uitleggen wat we doen en het is niet nodig, zeggen ze vaak zelf: ik heb het nog niet zo nodig. Er is altijd een percentage dat creatief met jou omgaat, dat moet je incalculeren. Wij helpen mensen zonder daar iets voor terug te vragen, naar mijn mening motiveert dat mensen om zichzelf weer in hun kracht te zetten.”
#13: Is er nog een mooi verhaal dat je wilt delen?
“Er was een dakloze man, hij kon zichzelf niet goed meer verzorgen. Hij kreeg hier zijn dagelijks brood en zijn warme hap. Na een paar dagen kwam hij geknipt en geschoren aan. Dat had hij zelf gedaan. Dat was voor mij heel tekenend voor wat wij hier aan het doen zijn. Het bevestigt mij dat wij nog steeds de juiste visie hebben!”
Meer informatie
Met haar vastberadenheid en compassie blijft Hülya Özdemir een stralend licht in de duisternis voor degenen die het het hardst nodig hebben. Haar toewijding aan Stichting Broodnodig getuigt van een diepgewortelde overtuiging dat iedereen recht heeft op voedsel en mededogen, en dat de kracht van een gemeenschap schuilt in het helpen van degenen die het nodig hebben.
Wil jij meer weten over Stichting Broodnodig, vrijwilliger worden, de stichting steunen of op een andere manier bijdragen aan de toekomst van dit prachtige levenswerk van Pater Poels? Check dan snel de website.
